Υπάρχουν μέρες, που το μόνο που θέλεις είναι να σέρνεσαι.
Να πηγαίνεις από το κρεβάτι στον καναπέ και από τον καναπέ ξανά και πάλι στο κρεβάτι.
Και λες στον εαυτό σου ‘’Μα το έχω ανάγκη. Το χρειάζομαι. Πρέπει να ξεκουραστώ’’.
Και περνάς ώρες ολόκληρες και όταν έρχεται η ώρα να σηκωθείς, πάλι κουρασμένος νιώθεις.
Και αναρωτιέσαι μετά… ‘’Γιατί; Τι φταίει; Αφού δεν έκανα τίποτα. Γιατί δεν ξεκουράστηκα ξανά;’’
Ξέρεις…
Ο άνθρωπος, είναι ον, ψυχοσωματικό.
Για να ξεκουραστεί το σώμα, πρέπει να έχει υγεία η ψυχή.
Και η ψυχή δεν φτιάχτηκε για να καθεύδει. Δεν φτιάχτηκε για να παραιτείται η ψυχή. Δεν φτιάχτηκε για να ζει στην απραξία.
Πλάστηκε για να αγωνίζεται. Να ζει. Να αναζητάει το Θεό.
Όταν την εγκλωβίζεις, σε ένα καναπέ, όταν την φυλακίζεις όλη μέρα σε ένα κρεβάτι, μην περιμένεις να είσαι μετά καλά.
Μην περιμένεις έτσι να ξεκουραστείς. Και ας ξαπλώνεις όλη μέρα…
Σήκω. Ζήσε. Πάλεψε.
Η ψυχή, φτιάχτηκε για να πετάει…
Ελευθεριάδης Ελευθέριος
