Τυχαία έπεσα τις προάλλες πάνω σε έναν κειμενάκι του Άγιου Ιωάννου της Κλίμακος.
Μόλις το διάβασα είπα μέσα μου με έκπληξη….αυτό των νέων:
«τι είπες τώρα ρε φίλε;»
Ένα κείμενο που μας δείχνει από την μια την ειδικότητα των Νηπτικών πατέρων
(χειρουργική νευρώνων της ψυχής) και από την άλλη τα πολλά μέτωπα που καλούμαστε να αγωνιστούμε ως χριστιανοί για τον καθαρισμό, τον φωτισμό και την Θέωση αυτής…..
Γράφει ο Άγιος:
«Κάποτε, ενώ με είχε κυριεύσει η ραθυμία και σχεδόν εσκεπτόμουν να εγκαταλείψω το κελλί μου, με επισκέφθηκαν μερικοί άνδρες και με εμακάρισαν αρκετά ως ησυχαστή.
Ο λογισμός τότε της ραθυμίας ανεχώρησε παρευθύς διωγμένος από την κενοδοξία.
Και εθαύμασα πώς ο τρίβολος αυτός δαίμων αντιμάχεται όλα τα άλλα πονηρά πνεύματα!»
Κάποτε είχαν ρωτήσει ένα καλόγερο‘’τι κάνουν εδώ στην ερημιά’’
και εκείνος απάντησε: ‘’νουν κρατούμε’’…..
Δηλαδή αγωνίζονται να κρατάνε την ύπαρξη τους κοντά στο Χριστό γιατί όσο γλιστρά μακριά απ’ το Φως Του τόσο χάνει το ‘’οξυγόνο’’ της και νεκρώνεται….
Μερικοί νομίζουν ότι σαν νηστέψουν λίγο, πάνε καμιά Κυριακή εκκλησία,δώσουν κανά ευρώ ελεημοσύνη,ψελλίζουν και δυο δράμια προσευχής πριν κοιμηθούν
ότι αυτό είναι…. είναι ‘’εν τάξει’’ πνευματικά….
Λησμονάμε κάτι σημαντικό,ότι συνάμα με τα παραπάνω πανέμορφά άνθη στο περιβόλι της καρδιάς μας αναφύονται και ζιζάνια παθών(με πρώτο αυτό της υπερηφάνειας)τα οποία μπλέκονται στον κορμό όλων των παραπάνω καλών κινήσεων και δεχόμενα από κοινού την σχετική φροντίδα…..δυναμώνουν….
Χρειάζεται στην φάση αυτή ή να τα ξεριζώσουμε ή να πάψουμε να τα ποτίζουμε…..
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το να είσαι χριστιανός….να αγωνίζεσαι….. δεν είναι καθόλου ‘’ευκολάκι’’…..
Όταν ο άλλος λ.χ σιωπά ή κάνει τον χαζό μην τον υποτιμάς γιατί δίνει κάτι ξεγυρισμένες μάχες εντός του που ίσως για σένα και στην σκέψη μόνο θα φαίνονταν εφιάλτες…
π.Ιωάννης Παπαδημητρίου