Οι ψυχές των ανθρώπων που πλέον έγιναν φίλοι με τον Θεό αναπαύονται και χαίρονται και αγάλλονται, επειδή έχουν τη δυνατότητα απερίσπαστοι να βρίσκονται σε σχέση και επικοινωνία μαζί Του.
Γι’ αυτούς τότε η έρημος γίνεται παράδεισος, η μόνωση τρυφή, η σιωπή πολύγλωσσος ευφράδεια, η καρδία τους γίνεται μία πηγή που αναβλύζει ειρήνη και χαρά.
Όπου κι αν πάνε και ό,τι κι αν συμβαίνει, δεν χάνουν με τίποτε τη δική τους ειρήνη.
Επαληθεύουν δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί ότι αυτή η ειρήνη που έδωσε ο Θεός γίνεται πλέον μόνιμη τρυφή και απόλαυσή τους.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
