Ο Πέτρος και ο Ιωάννης είχαν προσευχηθεί για ένα χωλό και ο Θεός τον είχε θεραπεύσει. Ωστόσο αντί να χαίρονται για το ότι ο άνθρωπος εκείνος θεραπεύτηκε, γέμισαν από ζήλια και φθόνο ενάντια στους αποστόλους, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να προσπαθούν να κρύψουν αυτό που είχε γίνει.
Πράξεις 4:16
“λέγοντας: τι θα κάνουμε σ’ αυτούς του ανθρώπους; Επειδή ότι ένα αξιοσημείωτο θαύμα έγινε μεν διάμεσου αυτών είναι φανερό σε όλους όσους κατοικούν στην Ιερουσαλήμ, και δεν μπορούμε να το αρνηθούμε.”
Γιατί κάποιος θα ήθελε να αρνηθεί κάποιο θαύμα από τον Θεό; Η ζήλια και ο φθόνος είναι πραγματικά πράγματα εξαιρετικά σκληρά και θα πρέπει να βάλουμε τον νέο άνθρωπο και να μην δώσουμε σ’ αυτά τόπο στην ζωή μας.
«Εκεί που ήσουν ήμουνα και δω που είμαι θα’ ρθεις» μου έλεγε η γιαγιά μου και αργότερα η μαμά μου.
Τι είναι αυτό που οδηγεί ένα πρόσωπο στον φθόνο και την ζήλια; Η λέξη “ζήλια” προέρχεται από το “ζήλος”. Είναι ωστόσο ένας ζήλος με λάθος κατεύθυνση.
Είναι έλλειψη ανοχής και σεβασμού απέναντι σε έναν υποτιθέμενο ενάντιο, μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατήσει κάνει αυτό που θεωρεί πολύτιμο, είτε αυτό είναι αγαθό, θέση ή αναγνώριση.
Φθόνος είναι να ζηλεύεις για ότι κάποιος άλλος έχει ή να ορέγεσαι ότι ανήκει στον άλλον.
Μπορεί αυτό να συνεπάγεται μια διακαής κακόβουλη επιθυμία αναφορικά με κάποιον άλλο με σκοπό την καθαίρεση ή την αποστέρηση τους από κάτι, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι κανένα μέρος δεν πρόκειται να ωφεληθεί.
Μετά από αυτούς τους ορισμούς, θα ήταν πραγματικά δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν που θα συμπεριφέρονταν έτσι, και θα αγαπούσε πραγματικά τον Θεό ή θα στέκονταν γι’ Αυτόν.
Ωστόσο στις Πράξεις κεφάλαιο 4, βλέπουμε τον Άννα τον αρχιερέα και τον Καϊάφα και άλλους στην Ιερουσαλήμ που υποτίθεται ότι στέκονταν για τον Θεό να αντιδρούν μ’ αυτόν τον τρόπο.
