Σε μία τηλεοπτική συνέντευξη με έναν αρκετά πλούσιο επιχειρηματία.
Ο παρουσιαστής τον ρώτησε:
«Ποιο είναι αυτό που σε έκανε να νιώθεις την πραγματική ευτυχία» ; Απάντησε :
Πέρασα τέσσερις φάσεις για να βρω την πραγματική ευτυχία.
Η πρώτη αγοράζοντας πράγματα που μου χρειάζονταν..
Η δεύτερη να αγοράζοντας ακριβά κai μοναδικά πράγματα..
Η τρίτη ιδρύοντας εταιρίες, αγοράζοντας ξενοδοχεία κai εμπορικούς πύργους..
Με ειλικρίνεια δεν βρήκα την πραγματική Ευτυχία…
Μέχρι που ήρθε ..
Η τέταρτη…
Όταν μου ζήτησε ένας φίλος να κάνω μία Δωρεά ηλεκτρικών καρεκλών σε Σύλλογο Παιδιών με κινητικά προβλήματα.
Του έδωσα μια επιταγή να αγοράσει για όλα τα παιδιά του Συλλόγου..
Ο φίλος μου επέμεινε να πάω μαζί να προσφέρω την Δωρεά, μετά απο δισταγμό τελικά πήγα.
Όταν είδα την χαρά τους και τα γέλια τους πηγαίνοντας πέρα δώθε σε όλες τις κατευθύνσεις νιώθοντας ότι ευρίσκονται στο Παράδεισο. Φεύγοντας ένα παιδί με αγκάλιασε απο τα πόδια μου και δεν με άφηνε, κοιτάζοντας στο πρόσωπο και στα μάτια μου με επιμονή, έσκυψα και τον ρώτησα:
» Μήπως χρειάζεσαι κάτι άλλο παιδί μου «; Η απάντηση του ήταν αυτό που δεν περίμενα ποτέ να ακούσω στη ζωή μου:» ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ ΟΤΑΝ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΉΣΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΉΣΩ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ….».