“Περίζωσαι την ρομφαίαν σου επί τον μηρόν σου, Δυνατέ…”, προφέρει ευχόμενος και ευλογών το μέχρι στιγμής ύφασμα και απ’εδώ και πέρα όργανο λειτουργικό ο ιερέας.
Αυτό το μικρο, παράδοξο ρομβοειδές το οποίο κρέμεται έμπροσθεν του γόνατου. Το όνομα του “Επιγονάτιο”, δια προφανείς λόγους. Η σημασία του ολίγον μπερδεμένη.
Πολλοί λέγουν ότι στέκει ως σύμβολο της πετσέτας ή του λέντιου με τα οποίο ο Χριστός έπλυνε τους πόδας των μαθητών και Αποστόλων, σβήνοντας ολοτελώς το βάρος της οποίας αμαρτίας.
Ερμηνεία κάπως αβάσιμη. Άλλωστε το ίδιο το ψαλμικό απόσπασμα το λέγει καθαρά. Είναι ρομφαία, ξίφος δίστομο, από κάθε μεριά αιχμηρό. Είναι το σύμβολο του θύτη, του ειρηνοποιού σφαγέα, αυτού που παραδόξως πώς μοιράζει ζωή με κινήσεις που παραπέμπουν σε θάνατο.
Πότε άλλοτε, ένα σπαθί μπιγμένο σε ένα σώμα, μια τρύπα που αφειδώς ρέει αίμα, θυμίζουν ζωή. Ποτέ!
Εκτός από εκείνη τη φορά επί του Σταυρού και κάθε φορά επί της Αγίας Τραπέζης, όπου η ιεροσύνη τελεί θυσία, ο Θεός θνήσκει και η Εκκλησία ζωοποιείται.
Ιδού τα μεγάλα και παράδοξα, το πιο “σκληρό” των αμφίων να είναι συνάμα το ορατό σημείο μιας τετελεσμένης αγάπης απείρου βάθους.