Ένας σύντομος ορισμός του ανθρώπου είναι: “ο με τους άλλους σκληρός”. Ένας σύντομος ορισμός του καλού ανθρώπου: “ο με τους άλλους επιεικής”. Κι ένας σύντομος ορισμός του Αγίου: “ο και σκληρός και επιεικής όταν και όπου πρέπει”.
Όλοι περνούμε από το πρώτο στάδιο, κάποιοι από το δεύτερο και ελάχιστοι από το τρίτο.
Όλοι υπήρξαμε σκληροί με τους άλλους διότι τους μετρήσαμε με μεγέθη που κι εμάς μας τρομάζουν. Διότι δεν ακολούθησαν αυτό που εμείς πιστέψαμε ως δρόμο ορθό. Διότι μας απογοήτευσαν στα σημεία που μόνοι μας ορίσαμε ως σωστά.
Και όταν πιάσαμε πάτο, τότε μάθαμε ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διακριτά όρια. Όρια τα οποία καλούμαστε να σεβαστούμε αφού πρώτα τα ανακαλύψουμε.
Το επόμενο βήμα, της διάκρισης εν ολίγοις, δεν το ξέρω γιατί δεν το ζω. Μετά βεβαιότητας μπορώ να πω όμως, ότι κάθε φορά που πέρασα από τη σκληρότητα στο κυνήγι της χαρά του άλλου και της δίκης μου, ένιωσα την πολυδιαφημισμένη χαρά του Ευαγγελίου.
Κάθε φορά που ειλικρινώς ανέχθηκα τη χαρά του άλλου, που άφησα τη ζωή του να εξελιχθεί ως εκείνος ήθελε, ήμουν πιο κοντά στο Θεό από κάθε άλλη πράξη. Κάθε φορά που άρπαξα ένα παιδί και το σήκωσα ψηλά, τα γέλια του ανέβασαν το νου μου πέρα και μακριά από κάθε αγκύλωση του κόσμου τούτου.
Τελικά, η αναζήτηση και μόνο της αληθινής χαράς στη ζωή φτάνει γι εμάς και περισσεύει για τους άλλους, ούτως ώστε να πάμε κοντά Του.
Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης