Πρέπει να πιστεύουμε ακράδαντα ότι κανείς δεν πειράζεται από τους δαίμονες χωρίς την παραχώρηση του Θεού και, επιπλέον, ότι καθετί, το οποίο προς στιγμήν μας φαίνεται θλιβερό ή δυσάρεστο, μας έχει σταλεί από ένα στοργικό Πατέρα, από ένα σπλαχνικό Γιατρό.
Κι αυτό, αποκλειστικά και μόνο για την ωφέλειά μας. Έτσι, οι πειρασμοί συμβαίνουν στους ανθρώπους:
α) για να δοκιμαστούν, ώστε να λάμψει η αρετή τους, όπως συνέβη με τους πειρασμούς του Αβραάμ, του Ιώβ και πολλών άλλων δικαίων·
β) για να καθαριστούν από όλα τα στίγματα των αμαρτιών τους ή, όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας, από όλες τις σκουριές που ο Θεός βλέπει ότι υπάρχουν μέσα στο βάθος της ψυχής των παιδιών του, ώστε την ημέρα της Κρίσεως να εμφανιστούν μπροστά Του σαν καθαρό χρυσάφι·
γ) για να τιμωρηθούν παιδαγωγικά εξαιτίας των αμαρτιών τους, όπως διαβάζουμε στους Ψαλμούς: «Πολλές είναι οι συμφορές, με τις οποίες μαστιγώνει ο Κύριος τον αμαρτωλό» (Ψαλμ. 31:10).
Αββάς Κασσιανός