“Η πνευματική ζωή δεν είναι να αποκτήσω κάτι που δεν έχω, αλλά να ανακαλύψω αυτό που ήδη έχω, να ζωογονήσω μέσα μου αυτό που έλαβα από τον Θεό.
Αυτή είναι η δική μας νέκρα, το ότι δεν νοιώθομε, δεν είναι ζωντανό για μάς, αυτό που ήδη μας έχει δώσει ο Θεός. Ο Θεός εξετέλεσε το έργο του, εκπλήρωσε την αποστολή του καθ’ ολοκληρίαν, την έφερε εις πέρας, έκανε τα πάντα. Εμπλούτισε, γέμισε την ζωή μας· δεν υπάρχει τίποτε άλλο που θα μπορέσει να χωρέσει η ζωή μας· μόνο που εμείς ζούμε χωρίς αυτό το πλήρωμα του Θεού.
Γι’ αυτό λέμε ότι η μοναστική ζωή είναι το άνοιγμα των οφθαλμών μας· να ανοίξωμε τα μάτια μας και να δούμε ότι ο Θεός μάς έδωσε τον ίδιο τον εαυτό του.
Βλέπουμε μια πετρούλα, και σε αυτή είναι ο Θεός, αλλά εμείς νομίζουμε ότι είναι απλή πέτρα. Όπως η Μαρία η Μαγδαληνή νόμιζε πως ο Χριστός είναι ο κηπουρός και τον ρώτησε πολύ φυσικά μήπως είδε τον Κύριον, το ίδιο παθαίνομε και εμείς και δεν βλέπομε τον Κύριον στην ζωή μας”.
Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου
“Χαρισματική οδός” (σελ. 102)