Θά πρέπει ν’ αγωνίζεσαι μέ κάθε τρόπο νά διατηρείς τήν ειρήνη της ψυχής καί νά μήν ενοχλείσαι άπό τίς προσβολές των άλλων.
Γιά νά τό πετύχεις αυτό, θά πρέπει ν’ αγωνίζεσαι μέ όλες τίς δυνάμεις νά συγκρατήσεις τό θυμό καί νά φυλάξεις μέ προσοχή τό νου καί τήν καρδιά σου άπό απρεπείς σκέψεις καί αισθήματα.
Ό Θεός έχει βάλει μέσα μας μόνο ένα θυμό καί ένα φθόνο: εναντίον του πονηρού, εναντίον εκείνου πού στην αρχή εξαπάτησε τόν άνθρωπο καί τόν έβγαλε άπό τόν Παράδεισο, εναντίον του φθοροποιού διαβόλου.
Μάς δόθηκε ή εντολή νά πολεμήσουμε εναντίον των πονηρών πνευμάτων της ακαθαρσίας καί της επιθυμίας, πού σπείρουν στην καρδιά ακάθαρτες καί πονηρές σκέψεις.
Επομένως, θά πρέπει νά ανεχόμαστε μέ αταραξία τίς προσβολές πού μάς κάνουν οι άλλοι καί νά συνηθίσουμε τόν εαυτό μας νά έχει τέτοια πνευματική διάθεση, ώστε οι προσβολές αυτές νά φαίνονται ότι δέν απευθύνονται σέ μάς αλλά σέ άλλους.
ΕΙΡΗΝΗ ΨΥΧΗΣ
Τό νά βυθίζει κανείς τό νου του μέσα στην ψυχή του καί ή καρδιά του νά εργάζεται νοερά είναι σημείο σοφής ψυχής.Τίποτα δεν είναι καλύτερο άπό τήν ειρήνη τουΧριστού.
Σ’ αυτή εξοστρακίζεται κάθε πόλεμος των πνευμάτων του σκότους: «ότι ούκ έστιν ήμίν ή πάλη προς αίμα καί σάρκα, αλλά προς τάς αρχάς, προς τάς εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τά πνευματικά της πονηρίας έν τοις έπουρανίοις» (Έφεσ. στ’ 12).
Τότε ή χάρη του Θεού τόν επισκιάζει καί βρίσκεται σέ μιά ειρηνική κατάσταση. Καί άπό αυτή τήν ειρηνική κατάσταση προχωρά σέ μιά άλλη, περισσότερο ειρηνική. Ειρηνική κατάσταση εννοούμε όταν κανείς έχει καθαρή συνείδηση.
Καί περισσότερο ειρηνική, όταν ό νους θεωρεί μέσα του τή χάρη του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα μέ τό λόγο του Θεού: «καί έγενήθη έν ειρήνη ό τόπος αύτού» (Ψαλμός οε’ 3).
Μπορεί νά μήν ευφραίνεται κανείς, όταν βλέπει τόν ήλιο μέ τά αισθητά του μάτια; Άλλα πόσο περισσότερο ευφραίνεται, όταν ό νους του βλέπει μέ τά εσωτερικά μάτια τόν Ήλιο της Δικαιοσύνης, τό Χριστό; Τότε πραγματικά χαίρεται κανείς μέ μιά αγγελική χαρά. Γι’ αυτή τή χαρά ό απόστολος Παύλος είπε: «ημών γάρ τά πολίτευμα έν ούρανοίς υπάρχει» (Φιλιππ. γ’ 20).
Όταν ό άνθρωπος πορεύεται σέ μιά ειρηνική κατάσταση, γεύεται τίς πνευματικές δωρεές μέ αφθονία.
Οι άγιοι πατέρες, πού βρίσκονταν σέ ειρηνική κατάσταση καί είχαν επισκιαστεί άπό τή θεία χάρη, ζούσαν πολύ.
Όταν ό άνθρωπος βρίσκεται σέ ειρηνική κατάσταση, μπορεί νά φωτίσει καί τους άλλους μέ τό δικό του φως.
Πρίν άπ’ αυτό όμως πρέπει νά επαναλάβει τά λόγια αυτά της Προφήτιδος Άννας: «μή έξελθέτω μεγαλορρημοσύνη έκ του στόματος υμών» (Α’ Βασιλ. β’ 3) καί τά λόγια του Κυρίου: «υποκριτά, έκβαλε πρώτον τήν δοκόν έκ του οφθαλμού σου, καί τότε διαβλέψεις έκβαλείν τά κάρφος έκ του οφθαλμού του άδελφού σου» (Ματθ. ζ 5).
Ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός άφησε τήν ειρήνη αυτή σάν κάποιο ανεκτίμητο θησαυρό στους μαθητές Του πρίν τό θάνατο Του, λέγοντας: «είρήνην αφίημι ύμίν, ειρήνην τήν έμήν δίδωμι ύμίν» (Ίωάν. ιδ’ 27). Γι’ αυτή τήν ειρήνη ό Απόστολος λέγει: «καί ή ειρήνη του Θεού ή υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τάς καρδίας υμών καί τά νοήματα υμών έν Χριστώ Ίησοϋ» (Φι-λιπ.δ’7).
Γι’ αυτό πρέπει νά αγιάσουμε όλες τίς σκέψεις, τίς επιθυμίες καί τά έργα μας, γιά νά λάβουμε τήν ειρήνη του Θεού καί νά κραυγάζουμε πάντα μαζί μέ τήν Εκκλησία: «Κύριε, ό θεός ημών, είρήνην δός ήμίν» (Ησαΐας κστ’ 12).
Από το βιβλίο: Διδαχές Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ
σειρά: Φιλοκαλία των Ρώσων Νηπτικών,
εκδόσεις Πέτρου Μπότση, Αθήνα 1983
