– Γέροντα, δὲν ἔχω καθόλου κουράγιο.
– Ζηλεύεις, γι΄ αὐτὸ δὲν ἔχεις κουράγιο. Ὅταν ζηλεύη κανείς, στενοχωριέται, δὲν μπορεῖ νὰ φάη, ὁπότε ἀδυνατίζει καὶ χάνει τὸ κουράγιο του· καὶ οἱ ἄλλοι μπορεῖ νὰ νομίζουν πὼς εἶναι μεγάλος ἀσκητής!
– Γέροντα, αἰσθάνομαι πολὺ φτωχὴ πνευματικὰ καὶ ἀδύναμη.
– Ἐσὺ ἔχεις πολλὲς δυνάμεις, ἀλλὰ τὶς χαραμίζεις μὲ τὴ χαζὴ ζήλεια καὶ ἐνῶ εἶσαι ἕνα ἀρχοντόπουλο, βασανίζεσαι σὰν κακόμοιρο γυφτάκι. Θὰ εἶχες προχωρήσει πολὺ στὴν πνευματικὴ ζωή, ἂν δὲν σκάλωνες στὴν ζήλεια.
Πρόσεξε, γιατί ἡ ζήλεια σοῦ ρουφάει ὅλες τὶς ψυχικὲς καὶ σωματικές σου δυνάμεις, ποὺ θὰ μποροῦσες νὰ τὶς προσφέρεις θυσία στὸν Θεό.
Ἐὰν… ἒδιωχνες τὴν ζήλεια, καὶ ἡ προσευχή σου θὰ εἶχε δύναμη.
Μὲ τὴν ζήλεια ἀποδυναμώνεται κανεὶς πνευματικά. Γιατί, νομίζετε, οἱ Ἀπόστολοι δὲν μπόρεσαν νὰ βγάλουν τὸ δαιμόνιο ἀπὸ τὸ δαιμονισμένο παιδί, ἐνῶ εἶχαν λάβει αὐτὴν τὴν ἐξουσία ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ εἶχαν βγάλει ἄλλα δαιμόνια;
Ἐπειδὴ ζήλεψαν, ποὺ ὁ Χριστὸς πῆρε στὴν Μεταμόρφωση μόνον τοὺς τρεῖς Μαθητές, τὸν Πέτρο, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη.
Μποροῦσε ὁ Χριστὸς νὰ πάρει ὅλους τούς Μαθητές, ἀλλὰ δὲν ἦταν ὅλοι σὲ κατάσταση νὰ χωρέσουν αὐτὸ τὸ μυστήριο, γι΄ αὐτὸ πῆρε αὐτοὺς ποὺ μποροῦσαν νὰ τὸ χωρέσουν.
Λέτε νὰ μὴν ἀγαποῦσε τοὺς ἄλλους Μαθητές; Ἢ μήπως ἀγαποῦσε τὸν Ἰωάννη περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους;
Ὄχι, ἀλλὰ ὁ Ἰωάννης ἀγαποῦσε περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους Μαθητὲς τὸν Χριστὸ καὶ γι΄ αὐτὸ καταλάβαινε τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καλύτερα. Εἶχε πολλὴ χωρητικότητα· ἡ μπαταρία του ἦταν μεγάλη.
Βλέπετε πῶς ἡ ζήλεια ἀπομάκρυνε τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους καὶ δὲν μπόρεσαν νὰ γιατρέψουν τὸ δαιμονισμένο παιδάκι; Γι΄ αὐτὸ ὁ Χριστὸς εἶπε: «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ΄ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;»!
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Πάθη καὶ ἀρετὲς» Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου,
Λόγοι Ε΄, ἔκδοση Ἱ. Ἠσυχαστηρίου «Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου»