Μια νύχτα, ξημέρωνε η γιορτή του Αγίου ιερομάρτυρος Φωκά (22 Σεπτεμβρίου), είχαν συγκεντρωθεί όλες οι αδελφές που τον διακονούσαν για τον Όρθρο.
Μια από τις κατά πνεύμα θυγατέρες του, ήταν δίπλα του από τα δεξιά και όπως ήταν όρθια, την πήρε ένας ελαφρύς ύπνος.
Και βλέπει πίσω από τον άγιο πατέρα Νικόλαο να βρίσκεται ένας μεγαλοπρεπής ιερέας με επανωκαλύμμαυχο και να παρακολουθεί την ακολουθία.
Συνήλθε αμέσως και λέει σιγά στον Πατέρα Νικόλαο:
«Πάτερ ένας μεγαλοπρεπής Ιερέας πίσω σας, παρακολουθεί προσεκτικά πώς ψάλλουμε την ακολουθία»..
Ο Άγιος Νικόλαος (Πλανάς) έφερε το δάχτυλο στο στόμα του και της λέει: «Σσσσσώπα!.. Είναι ο Άγιος ιερομάρτυς Φωκάς!»
Και σώπαινε να μη το ακούσουν αυτό και οι άλλες. Όσο μπορούσε, τέτοια συμβάντα τα έκρυβε. Είχε μεγάλη επικοινωνία με τους Αγίους και το νόμιζε πολύ φυσικό να τους βλέπει…
Σ’ ένα λόγο στον Άγιο ιερομάρτυρα Φωκά, που αποδίδεται στον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, διαβάζουμε τα εξής:
Όποιος κοιτάζει τον ήλιο δεν τον κάνει πιο φωτεινό,
αλλά τα μάτια του φωτίζει
έτσι κι όποιος τιμά τον μάρτυρα δεν τον κάνει πιο λαμπρό,
αλλά τραβάει επάνω του το φως της θείας ευλογίας.
”Εικόνες Έμψυχοι”, Επισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανού
