Ρώτησαν κάποτε τον φωτογράφο Γ.Δήμου:
«Ποια είναι η πιο εντυπωσιακή σκηνή που θυμάστε από τα πανηγύρια; Ποια σας έρχεται πρώτη στο μυαλό;»
Και αυτός απάντησε με αυτήν την εικόνα τραβηγμένη στο Βρυσοχώρι Ηπείρου:
Αυτή η στιγμή.
Εδώ είναι “ο τρελός του χωριου” που είναι μόνος του, εξοστρακισμένος και παρακολουθεί τι κάνουν οι άλλοι. Ήταν συνταρακτικό, γιατί τη στιγμή που τον φωτογράφισα όλο το χωριό γλεντούσε κι αυτός παρακολουθούσε από απόσταση, ολομόναχος.
Έχω τραβήξει τέσσερις φωτογραφίες νομίζω, περιμένοντας αυτή την στιγμή.
“Ήμασταν μόνο αυτός κι εγώ και θυμάμαι ότι έκλαιγα.”
Κοινά προβλήματα( ΑΜΕΑ, φτώχεια, απελπισία, ανεργία), κοινή περιγραφή για τον χαρακτήρα τους (πάντα με το χαμόγελο) ίδιος θάνατος, η απαξίωση της ζωής ενός φτωχού και αδύναμου ανθρώπου!
Γιατί όλες οι ζωές όπως φάνηκε δεν έχουν την ίδια αξία, ειδικά για τους τρίτης κατηγορίας που συνδυάζουν φτώχεια και σωματική ή ψυχική αδυναμία!