”Οἱ δαίμονες συνηθίζουν νά ἀποτραβιοῦνται μέ δόλο προσωρινά, γιά νά ξεθαρρευτεῖ ὁ ἄνθρωπος νομίζοντας ὅτι ἔγινε ἀπαθής καί νά ἀφήσει τόν ἑαυτό του χωρίς προσοχή. Καί τότε ξαφνικά πηδοῦν πάνω στήν ταλαίπωρη ψυχή του καί τήν ἁρπάζουν σάν σπουργίτι.
Καί ἄν τήν νικήσουν, τή ρίχνουν χωρίς οἶκτο σέ κάθε ἁμάρτημα, χειρότερο ἀπό ἐκεῖνα γιά τά ὁποῖα ζητοῦσε πρωτύτερα συγχώρηση.
Ἄς σταθοῦμε λοιπόν μέ φόβο Θεοῦ καί ἄς φυλάξομε τήν καρδιά μας, ἐκτελώντας τήν ἄσκησή μας. Καί ἄς κρατοῦμε τίς ἀρετές, πού ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στήν κακία τῶν ἐχθρῶν δαιμόνων”.
Άγιος Ησαΐας ο Αναχωρητής
”Οι δαίμονες συνήθως πολεμούν τον άνθρωπο με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο, διότι όταν καταλάβουν ότι μπορούν να επιτύχουν την πτώση του και δι’ άλλης οδού αλλάζουν τρόπον κρούσεως.
Συνήθως πολεμούν με κάποια τάξη, αλλά αυτό δεν είναι μόνιμο. Αρκεί να διαπιστώσουν οποιανδήποτε αφορμή, είτε φυσική είτε επίκτητη, ή κάποιο ρήγμα, απ’ όπου εισβάλλουν και κτυπούν”.
Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός
