Το ελάφι δεν είναι μόνο χορτοφάγο, αλλά τρέφεται και με φίδια και μάλιστα δηλητηριώδη. Έτσι όταν το ελάφι δεχτεί μέσα του το φαρμακερό φίδι, δημιουργείται μέσα του μια αφόρητη δίψα.
Αυτή η δίψα, του προκαλεί τον πόθο, να τρέξει στην πηγή, για να ξεδιψάσει αφενός την δίψα του και αφετέρου να εξουδετερώσει με το νερό, το δηλητήριο του φιδιού που εισήλθε μέσα του.
Εάν όμως το ελάφι καθυστερήσει και δεν πάει εγκαίρως στην πηγή, τότε πεθαίνει από το φαρμάκι του φιδιού.
Κατά τον ίδιο τρόπο, η αμαρτία, ο διάβολος είναι ο νοητός όφις. Αυτό το νοητό φίδι της αμαρτίας με την ηδονή, δηλητηριάζει την ψυχή του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος αμαρτήσει, νιώθει δριμύτατο έλεγχο στην συνείδηση.
Η συνείδηση, η στενοχώρια, ο πόνος, αναγκάζει τον αμαρτωλό άνθρωπο, να τρέξει στην πηγή της αιωνίας ζωής. Τον αναγκάζει να τρέξει στα Μυστήρια της Εκκλησίας και εκεί στην πηγή, το εξομολογητήρι, αποβάλλει το φαρμάκι της αμαρτίας και δέχεται το αιώνιο ύδωρ.
Σε αυτό το πνευματικό λουτρό, ο άνθρωπος αποπλύνεται από την δυσωδία της αμαρτίας και εξέρχεται ολοκάθαρος, δροσισμένος στην ψυχή και ανάλαφρος στην συνείδηση. Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος γλυτώνει από τον ψυχικό θάνατο που δημιουργεί η αμαρτία με το φαρμάκι της ηδονής.
Όποιος όμως καθυστερεί την εξομολόγησή του, κινδυνεύει άμεσα από το δηλητήριο της αμαρτίας που θα τον οδηγήσει στον ψυχικό θάνατο. Πρέπει ο άνθρωπος να προστρέξει με πολύ πόθο στο Θεό!
Γέροντας Εφραίμ ο Αριζονιτης.