Εν ώρα ησυχίας, εάν σκεφτεί ο άνθρωπος ότι ο Θεός τον γνώριζε πριν πλάσει καν
τον κόσμο όλο, δηλαδή ο Θεός γνώριζε ΕΜΕΝΑ πριν δημιουργηθεί ο κόσμος.
«Πρό τοῦ τόν κόσμον γενέσθαι».
Πριν γίνει οτιδήποτε, ο Θεός γνώριζε τη δική μου ύπαρξη, τη δική μου ζωή,
τη δική μου πορεία.
Και το σκεφτεί σωστά, και καταλάβει πόσο τραγικό είναι να ματαιώσει το θέλημά του Θεού για τη σωτηρία μου, μέσα από την αμαρτία μας..
Και πόσο σημαντικό είναι να ανταποκριθώ εις την κλίση του Θεού για τη σωτηρία μου. Και ο Θεός αναμένει αυτήν την απάντηση, αυτήν την ανταπόκρισή μου εις την δική Του πρόσκληση για τη δική μου θέωση.
Τότε ο άνθρωπος παίρνει πολύ θάρρος στη ζωή του! Δεν απογοητεύεται, δεν χάνεται μέσα στον ωκεανό των ανθρωπίνων πραγμάτων…
Κι αν ακόμα μείνει μόνος του, κι αν ακόμα αισθανθεί ότι όλοι τον εγκατέλειψαν, κι αν ακόμα φτάσει σε βαθύ γήρας και δεν έχει έναν άνθρωπο να του δώσει ένα ποτήρι νερό.. Και μόνη η αίσθηση ότι: ο Θεός έχει για μένα την πρόνοιά Του, γνωρίζει ο Θεός την ύπαρξή μου!
Και με γνώριζε όχι πριν γεννηθώ εγώ,πριν γίνει ο κόσμος όλος!
Πριν τη δημιουργία όλη!Πριν δημιουργηθούν τα άστρα!
Πριν δημιουργηθεί οτιδήποτε, δεν υπήρχε τίποτα, ο Θεός γνώριζε περί εμού!
Τότε ο άνθρωπος αποκτά μέσα του μια βαθιά ειρήνη. Δε σαλεύει η καρδιά του, δεν πάει πάνω και κάτω..
Αποκτά μια βαρύτητα και διέρχεται τη ζωή του εν ειρήνη, μέσα σ’αυτήν την επίγνωση ότι ο Θεός γνωρίζει τα περί εμού. Κι αφήνει τη ζωή του στα χέρια του Χριστού. Στα χέρια του Θεού.
Δεν τον πιάνουν εκείνες οι αγωνίες, εκείνα τα άγχη: “Τι θα απογίνω;” και “τι θα γίνω;” και “τι θα κάνω;” και “πως θα εξελιχθω;” και”τι γεράματα θα’χω;” και “πως θα είναι η ζωή μου;”.
Τίποτα δεν έχει από όλα αυτά, «ὅτι Αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν»!
Αφήνει τη ζωή του στα χέρια του Θεού.Και γίνεται πραγματικά σαν τα πετεινά του ουρανού.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
