Η ειρήνη βγαίνει μέσα από τα σπλάγχνα του Θεού και προσφέρεται σε μας. Ξεπερνά πάντα νουν και φρουρεί τις καρδιές μας.
Είναι, όπως λέει ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, “ἀπασῶν τῶν ἀρετῶν ὁμοῦ και φιλοσοφίας ἁπάσης καρπός”.
Όταν αποκτούμε την ειρήνη, αποκτούμε όλα τα αγαθά και δεν έχομε καμιά ανάγκη. Γι’ αυτό η ειρήνη αποτελεί το μοναδικό και το πλέον αναγκαίο στοιχείο της θείας Λειτουργίας.
Την αρχαιότατη εποχή, όταν έμπαινε στην εκκλησία ο επίσκοπος ή ο προϊστάμενος της συνάξεως, χαιρετούσε τον λαό λέγοντας “εἰρήνη πᾶσι”.
Θα με ρωτήσετε, σε ποιους το έλεγε; Στους τοίχους; Όχι, διότι την εποχή εκείνη πρώτα συγκεντρωνόταν ο λαός, επειδή ήξερε ότι περιμένει τον Θεό, και μετά ερχόταν ο επίσκοπος ή ο ιερέας, ο οποίος είναι τύπος του Χριστού. Μόλις έμπαινε, έδινε την ευλογία, “εἰρήνη πᾶσι”.
Και στην Λειτουργία συχνά επαναλάμβανε, “εἰρήνη πᾶσι”. Όταν έφευγε, έλεγε πάλι: “Ἐν ειῤήνῃ ἀπέρχεσθε”. Δηλαδή πήρατε την ειρήνη, την έχετε, φύγετε με αυτήν.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
