Σε ένα μικρό χωριό, μια παρέα διασκέδαζε με έναν άντρα, γνωστό ως τον «χαζό του χωριού», έναν φτωχό που ζούσε κάνοντας μικροεξυπηρετησεις και ζητιανεύοντας.
Καθημερινά αυτοί οι άνθρωποι, συναντώντας τον «ηλίθιο» στο καφενείο, διασκέδαζαν δίνοντάς του τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα σε δύο κέρματα του 1 και 2 ευρώ και ένα χαρτονόμισμα των 5 ευρώ και εκείνος διάλεγε πάντα τα δύο κέρματα, αντί για το χαρτονόμισμα και αυτό ήταν αφορμή χλευασμού και γελιων από την παρέα των “έξυπνων”.
Μια μέρα, ένας κύριος που παρακολουθούσε την παρέα να διασκεδάζει πίσω από την πλάτη του φτωχού, τον κάλεσε στην άκρη και του είπε ότι έπαιρνε δύο νομίσματα, αλλά ότι μαζί άξιζαν λιγότερο από το χαρτονόμισμα.
Ο “ηλίθιος” του απάντησε:
“Κύριε το ξέρω καλά, δεν είμαι τόσο ανόητος. Το χαρτονόμισμα αξίζει δύο ευρώ παραπάνω, αλλά τη μέρα που θα το επιλέξω, το παιχνίδι θα τελειώσει και δεν θα κερδίζω πλέον τα 3 ευρώ την ημέρα»…
Αυτό που έχει σημασία δεν είναι τι σκέφτονται οι άλλοι για εσάς, αλλά τι σκέφτεστε εσείς για τον εαυτό σας.
Ο αληθινά έξυπνος δεν είναι αυτός που φαίνεται έξυπνος αλλά αυτός που το αποδεικνύει.