Εσύ είσαι η ζωή, Θεέ μου, και η ζωή είναι φως. Εσύ είσαι φως, Θεέ μου, και δεν επιθυμείς να παραμένεις κρυμμένος στο σκοτάδι και να μην φωτίζεις.
Μακάριος ο άνδρας που Σε αναγνώρισε μέσα του και που Σου επιτρέπει να φωτίζεις την ψυχή του και το σώμα του. Δεν έχει σημασία εάν θα φωτίζεις ένα ακέραιο σώμα η ένα σώμα μοιρασμένο.
Εσύ θέλεις μόνον να φωτίζεις και να φωταγωγείς τη γη και να τη γεμίζεις με την ζωή Σου και με την δύναμή Σου.
Μακαρία η γυναίκα που η αυταπάτη έπεσε από τα μάτια της και γνώρισε τον άνδρα, όπως αυτός γνωρίζει τον εαυτό του, και πετάει την επιθυμία και γεμίζει από συμπόνια και βαστάζει τη ζωή μέσα της με φόβο και αξιοπρέπεια, σαν να βαστάζει μέσα της τον ουρανό….
Μακάριος όποιος αναγνωρίζει εγκαίρως ότι η μοιχεία μολύνει και θανατώνει τη ζωή.
Με τον Θεό δεν είναι να αστειεύεστε, γιοι της γης. Πιο ακίνδυνο είναι να αστειεύεστε με τη φωτιά παρά με τον Θεό.
Ούτε είναι η ζωή, που έρχεται από τον Θεό, όπιο για ένα μεθύσι της στιγμής, μετά από το οποίο αποκαλύπτεται η αυταπάτη, ενώ η ντροπή και η περιφρόνηση πέφτουν σαν βράχος βαρύς στην καρδιά, την αδειασμένη από μία ανόητη επιθυμία…
Λύτρωσε την ψυχή μου από την αυταπάτη, Θεέ μου, ώστε και το σώμα μου να λυτρωθή από τη σωματική αμαρτία.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
”Προσευχές στην Λίμνη”, έκδ. Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Ορμύλια 2021,
