“Βροχή ποτάμι! Μαζεύτηκαν γύρω από την κιβωτό και φώναζαν:
-Νώε, λυπήσου μας! Πάρε μας στην κιβωτό!
Τους απάντησε ο Νώε:
– Πού ήσασταν τόσα χρόνια, που σας το έλεγα; Αργά το θυμηθήκατε!
Η βροχή συνεχίστηκε σαράντα μέρες. Και πνίγηκαν όλοι.
Τί έκαναν οι άνθρωποι την εποχή του Νώε λίγο πριν από τον κατακλυσμό;
Έτρωγαν, έπιναν, γλεντούσαν.
Και όταν άκουγαν λόγο Θεού, γέλαγαν. Περιγελούσαν και το Θεό και τον λόγο του.
Και ήρθε πάνω τους η οργή του Θεού.
Λέγει ο Χριστός: Στους έσχατους χρόνους οι άνθρωποι θα κάνουν τα ίδια.
Θα ζουν σαν να μην υπάρχει Θεός. Και όταν κανείς τους μιλάει για το Θεό και το θέλημά Του, θα τον περιγελούν..
Τα λόγια αυτά, αδελφοί μου, δεν είναι δικά μου! Είναι λόγια του Θεού.
Όποιος θέλει ας πιστέψει. Εγώ το χρέος μου το έκαμα.”
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Διδαχή Γ
