«Ὅποιος μισεῖ τόν ἀδερφό του εἶναι ἀνθρωποκτόνος. Καί κανένας φονιᾶς δέν ἔχει συμμετοχή στήν αἰώνια ζωή » (1 Ἰω. 3:15).
Ὁ Ἅγιος Διονύσιος Ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν (μνήμη του 3 Ὀκτωβρίου), ἐπισκέφθηκε τήν Κρήτη, καί φιλοξενήθηκε ἀπό ἕναν Ἱερέα, ὀνοματι Κάρπο, μετέπειτα Ἐπίσκοπο Τρωάδος. Μ. Ἀσίας. (2 Τιμ. 4: 13). Καί ὁ Ἱερέας διηγήθηκε στόν Ἅγιο τό ἀκόλουθο περιστατικό:
Εἶχε στήν ἐνορία του ἕνα φανατικό εἰδωλολάτρη, πού παρέσυρε τήν εἰδωλολατρεία ἕναν χριστιανό.
Ὁ Ἱερέας ἄρχισε νά τρέφει ἔχθρα ἐναντίον τους. Τό βράδυ ἔπεσε γιά ὕπνο.
Τά μεσάνυκτα σηκώθηκε γιά προσευχή. Ἦταν ἀκόμα ἀνάστατος. Παρακαλοῦσε Χριστό, νά στείλει ἐξοντώσει τούς εἰδωλολάτρες. Καί ὁ Χριστός τοῦ ἀπάντησε, ἀλλά μέ τό δικό Του τρόπο· τρόπο ἀγαπης καί σωτηρίας.
Ὁ Ἱερέας ἔνιωσε νά σείεται ὁλόκληρο τό σπίτι του· τό σπίτι κόπηκε στά δύο· σχηματίσθηκε μιά βαθιά, σκοτεινή χαράδρα. Στήν ἄκρη κρέμονταν οἱ δύο εἰδωλολάτρες· ἔντρομοι· ἀνέβαιναν φίδια, τυλίγονταν στά πόδια τους, σφύριζαν, τούς τραβοῦσαν πρός τά κάτω στά βάθη τῆς χαράδρας. Ὁ Κάρπος τούς ἔβλεπε, καί εὐχόταν νά ἐξαφανισθοῦν τό γρηγορότερο!
Ξαφνικά εἶδε νά κατεβαίνει ἀπό τόν οὐρανό στή γῆ ἕνα φῶς · καί εἶδε τό Χριστό νά ἀφήνει τό θρόνο Του, νά παίρνει μαζί Του Ἀγγέλους, νά ἀφήνει τόν οὐρανό καί νά κατεβαίνει στή γῆ, καί νά φθάνει στούς εἰδωλολολάτρες.
Ἔδωσε ἐντολή στούς Ἀγγέλους νά δώσουν χεῖρα βοηθείας στούς εἰδωλολάτρες, ἐνῶ ὁ ἴδιος κοίταξε κατάματα τόν Κάρπο· ἔσεισε μέ νόημα τό χέρι Του, λέγοντας στόν π. Κάρπο: « Γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, εἶμαι πρόθυμος νά πάθω πάλι καί πάλι. Ὅμως, ἐσύ παπᾶ μου πρόσεξε, μήπως ἡ μνησικακία σου σέ ὁδηγήσει στή χαράδρα.
Ἀντί νά συγκατοικήσεις μέ τούς Ἀγγγέλους στόν οὐρανό, συγκατοικήσεις μέ τά φίδια, μέσα στή σκοτεινή χαράδρα…!».
Ἄν ἀγαπᾶτε μόνο τούς δικούς σας, «ποία ὑμῖν χάρις ἐστίν; Καί γάρ οἱ ἁμαρτωλοί τούς ἀγαπῶντας αὐτούς ἀγαπῶσι» ( Λκ. 6:32)