Πάτα στη γη ανάλαφρα, διακριτικά…
Μην τη στραγγίξεις για να πιεις μονάχα εσύ.
Σκέψου πόσοι έζησαν πριν από σένα,έφαγαν, ήπιαν, ντύθηκαν, χάρηκαν, γέρασαν,κοιμήθηκαν στο αφράτο χώμα, το ζεστό,προσμένοντας αθανασία…
Μα τον σεβάστηκαν της γης τον θησαυρό,τον κληροδότησαν σε σένα και σε μένα.
Εσύ στα εγγόνια, στα πικρά παιδιά σου, τι θ’ αφήσεις;
Πάτα στη γη ανάλαφρα, διακριτικά…Ακολουθεί κι η επόμενη γενιά…
*Αφιερωμένο στη δική μας γενιά που δυστυχώς δείχτηκε άπληστη κι αχόρταγη…