Ο γείτονάς μου ὁ Γερο-Ἰωσήφ, 106 ἐτῶν σήμερα, μοὗ΄πε ἕνα πρωϊνὸ ποὺ τὸν βρῆκα μὲ τὸ Ψαλτήρι στὸ χέρι: Ὁ Θεὸς ἔσκυψε καὶ εἶπε στὸ παιδί του τὸν Δαβὶδ αὐτὰ ποὺ θέλει να ἀκούει! (Ὡραία κουβέντα ἀλήθεια, ὅλο σοφία).

Ο ταπεινὸς εἶναι ὁ ἄφοβος, ὁ ἐλεύθερος, ὁ εἰρηνικός, ὁ μακάριος. Ὁ ταπεινὸς εἶναι ὁ ἔξυπνος, ὁ ὡραῖος, ὁ εὐγενής, ὁ νηφάλιος. Δὲν φοβᾶται νὰ μὴν πέσει, γιατὶ εἶναι χάμω.

Δὲν ἀνησυχεῖ, δὲν ἀναμένει εἰδήσεις, δὲν τὸν πτοοῦν οἱ κρίσεις, ἐπαινετικὲς ἢ μή, δὲν δειλιᾶ, δὲν ἀγωνιᾶ, δὲν ἔχει ἄγχος κι ἀγωνίες. Εἶναι ὁ κερδισμένος. Σίγουρα τὸν ἀγαπᾶ ὁ Θεὸς καὶ ποτὲ δὲν θὰ τὸν ἀφήσει, ἀφοῦ ἐκεῖ ἀναπαύεται τὸ πνεῦμα του.

῾Ο παπα-Τύχων τῆς Καψάλας ἔλεγε: Ὁ Θεὸς κάθε πρωΐ εὐλογεῖ τὸν κόσμο μὲ τὸ δεξί του χέρι, ὅταν δεῖ ὅμως ταπεινὸ τὸν εὐλογεῖ καὶ μὲ τὰ δυό του χέρια!

Μωυσέως Αγιορείτου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ