Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος
Θα φύγω μια μέρα.
Ίσως φύγω στην κορφή ενός ανήφορου. Ενενήντα χρονών χωρίς δόντια. Με τη γριούλα μου να βρίσκεται από πίσω μου ελέγχοντας τα βήματά μου.
Τρία βήματα από πίσω μου σε θέλω πριν φύγω. Πριν πω το «Νυν απολύεις» να κοιτάζεις το μήπως γλιστρήσω.
Eνενήντα μείον τόσα πολλά χρόνια = τόσα χρόνια καλημέρες μου συνεχιστές προς εσένα. Μετά από τον Κύριο μου, αγάπησα εσένα.
Είπε μία ποιήτρια, η Μαρία Λαού: «Αν μια μέρα δεν σας πω καλημέρα… θα σας το πουν τα πουλιά που κελαηδούν!».
Στην ανηφόρα έχω πει στα πουλάκια να σου λένε καλημέρα κάθε μέρα.
Άμα φύγω μια μέρα Καλημέρα!
