Μπροστά στις θύρες του ναού Σου βρίσκομαι και δεν έπαψα να σκέφτομαι το κακό. Αλλά συ, Χριστέ ο Θεός, που δικαίωσες τον τελώνη και ελέησες την Χαναναία, και άνοιξες στο ληστή τις θύρες του Παραδείσου, άνοιξε τα σπλάγνα της φιλανθρωπίας Σου και δέξαι με που προσέρχομαι και σ’ αγγίζω με ευλάβεια, όπως δέχθηκες την πόρνη και την αιμορροούσα.
Η μια, μόλις ακούμπησε τα δάχτυλά της στο κράσπεδο του χιτώνα Σου, γιατρεύτηκε αμέσως απ’ την πολυχρόνια αρρώστια της.
Κι άλλη που έπιασε τα άχραντα πόδια Σου πήρε την συγχώρηση των αμαρτημάτων της.
Μα εγώ ο ελεεινός, που τολμώ και δέχομαι όλο Σου το πανάγιο Σώμα, ας μη κατακαώ, αλλά δέξαι με όπως κι’ εκείνες, και φώτισε τα αισθητήρια της ψυχής μου, καίγοντας και τα εγκλήματα των αμαρτιών μου, με τις πρεσβείες και τις μεσιτείες της Παναγίας Μητέρας Σου, και των αγγελικών δυνάμεων, γιατί είσαι ευλογητός στους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού