«Νά εἶσαι πρῶτα ἐσύ ὁ ἴδιος, αὐτό πού θέλεις νά κάνεις στόν ἄλλον. Ἐάν θέλης νά διδάξης τά παιδιά, δίδαξε πρῶτα τά ἰδικά σου ἐν πνεύματι τοῦ Θεοῦ».
Χριστιανός νά εἶσαι καί ὄχι μόνο νά φαίνεσαι! Ἰδού ἕνα ἀπό τά πρωταρχικά σου καθήκοντα. Τό ὄνομα Χριστιανός χωρίς χριστιανική ζωή εἶναι μία ὑποκρισία.
Χριστιανός εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, ὅσο εἶναι δυνατόν στόν ἄνθρωπο, μιμεῖται τόν Κύριο Ἰησοῦ: μέ τά λόγια του, μέ τά ἔργα του καί μέ τίς σκέψεις του. Γιά τήν ἐκπλήρωσι τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ χρειάζεσαι τήν ἁπλότητα.
Καθώς τό ὄνομα Ἀπόστολος μέ τό ὁποῖο ὠνομάσθηκε ὁ Ἰούδας, ὁ ὁποῖος εἶχε λογισμούς, σχέδια καί ἄλλα κακά δέν τοῦ ἐμφανίσθηκαν, ὅταν ζοῦσε, ἐνώπιόν του τά αἰώνια βάσανα, ἔτσι ἀκριβῶς οὔτε καί ἐμεῖς δέν θά ἐξαγοράσουμε μέ μία παρόμοια παίδευσι τό ὄνομα Χριστιανός, ἐάν δέν ζήσουμε τήν ζωή μας κατά τόν νόμο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Πτωχός εἶναι ὁ Χριστιανός, ὁ ὁποῖος ζητεῖ πολλά καί τά προμηθεύεται στόν κόσμο αὐτόν. Κάθε Χριστιανός πρέπει νά σηκώνει τόν σταυρό του.
Ὁ πραγματικός χριστιανός ἠμπορεῖ νά λέγη μέ μία γεμάτη ἀπό χαρά καί τόλμη καρδιά, ἀκόμη καί στό κατώφλιο τοῦ θανάτου, πού πλησιάζει, νά λέγη: «Ποῦ εἶναι ἄδη τό κεντρί σου;» (Α΄Κορ.15,55).
Ἐπειδή ζώντας στήν γῆ ὁ ἀληθινός χριστιανός ἀρνεῖται τίς ἀπολαύσεις, τά αἰσθήματα, ἀλλά ἀντίθετα μετά θάνατον αὐτός θά ἀξιωθῆ στόν οὐρανό τῶν θείων εὐεργεσιῶν πού τίς περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι: «μάτι δέν τίς εἶδε καί αὐτί δέν τίς ἄκουσε καί στήν καρδία ἀνθρώπου δέν ἀνέβηκαν». (Α΄Κορ.2,9).
Αὐτά δέν εἶναι δυνατόν οὔτε ἐμεῖς νά τά φαντασθοῦμε, οὔτε νά παρουσιασθοῦν μπροστά μας.
Ὁ χριστιανός στήν γῆ δέχεται τήν παρηγορία τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι ἀδύνατον νά κυριαρχῆ κάποιος στά πάθη τῶν ἄλλων, ἐάν ὁ ἴδιος δέν ἐνίκησε τά ἰδικά του. Ἐάν εἶσαι κυβερνήτης τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, νά ἐνθυμῆσαι ὅτι γιά σένα εἶναι κυβερνήτης ὁ Θεός. Νά συμπεριφέρεσαι μ᾿ ἐκείνους πού σέ ὑπηρετοῦν, ὅπως θά ἐπιθυμῆς νά εἶναι ἀπέναντί σου ὁ Θεός.
Εἶναι καλλίτερα οἱ ὑπήκοοί σου νά σέ ἀγαποῦν, παρά νά σέ φοβοῦνται, διότι ἀπό τόν φόβο γεννᾶται ἡ ὑποκρισία καί τό ψέμμα, ἐνῶ ἀπό τήν ἀγάπη γεννᾶται ἡ ἀλήθεια.
Τό καθῆκον τῶν κυβερνώντων εἶναι νά σώζουν καί ὄχι νά παιδεύουν. Αὐτός πού ὑποτάσσεται στόν κυβερνήτη του ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὑποτάσσεται στόν Θεό.
Ὀνομάζεσαι πατήρ τῶν παιδιῶν σου κατά σάρκα, νά εἶσαι καί πατήρ τους κατά πνεῦμα. Ὄχι μόνο νά κάνης τήν ἁπλῆ γέννησι σάν πατέρας, ἀλλά προπαντός νά τούς δώσης τήν καλή ἀγωγή στό πνεῦμα τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἔμαθες νά γεννᾶς παιδιά; Τώρα νά τά παιδαγωγήσης, ὅπως πρέπει γιά νά φέρης μέ ἀξία τό ὄνομα τοῦ πατρός.
Ὄχι μόνο ἡ κυοφορία τοῦ παιδιοῦ στήν κοιλιά σου σέ κάνει μητέρα, ἀλλά μία καλή χριστιανική ἀγωγή τῶν παιδιῶν σου. Ὁ πρῶτος λόγος πού πρέπει νά εἰπῆς στό παιδί σου νά εἶναι γιά τόν Θεό, στόν Ὁποῖον χαρίζεται καί τό πρῶτο χαμόγελο τοῦ παιδιοῦ σου.
Ὅταν γεννᾶται ἕνα παιδί, ἡ μητέρα δίνει στόν κόσμο ἕνα ἄνθρωπο καί στήν συνέχεια πρέπει δι᾿ αὐτῆς νά δώση ὁ οὐρανός ἕνα ἄγγελο. Ἡ πρώτη ἰδανική κατάστασις τῶν παιδιῶν ἐξαρτᾶται κατά μέγα μέρος ἀπό τήν ἠθική ἐπίδρασι τήν ὁποία ἔχει ἡ μητέρα ἐπάνω τους.
Δώστε μας τίς καλύτερες μητέρες (ταπεινές καί πιστές στόν Θεό) καί θά σᾶς δώσουμε τούς καλλίτερους ἀνθρώπους.
Δέν ὑπάρχει καμμία ἀνώτερη τέχνη ἀπό τήν τέχνη τῆς ἀγωγῆς. Ὅ,τι ἀγωγή θά δώσουν οἱ γονεῖς στά παιδιά τους, στήν νηπιακή τους ἡλικία, ἀπ᾿ αὐτή συνήθως θά ἐξαρτηθῆ, ἄν θά γίνουν εὐάρεστα ἤ μισητά στόν Θεό, ἀγγελικά ἤ διαβολικά, μ᾿ αὐτό τόν τρόπο καί θά ζήσουν.
Οἱ γονεῖς θά τιμωρηθοῦν ὄχι μόνο γιά τίς ἁμαρτίες τους, ἀλλά καί γιά τά παιδιά τους, τά ὁποῖα δέν τά ἀνέθρεψαν μέ τόν πνεῦμα τῆς εὐλαβείας καί τῆς πίστεως στόν Χριστό. Γονεῖς οἱ ὁποῖοι δέν μεγαλώνουν τά παιδιά τους ὅπως πρέπει, δηλαδή χριστιανικά, τά γεννοῦν μόνο γιά μία παροδική ζωή, σωματική καί τούς ἀνοίγουν τήν πόρτα γιά τόν αἰώνιο θάνατο, τήν κόλασι.
Νά εἶσαι πρῶτα ἐσύ ὁ ἴδιος, αὐτό πού θέλεις νά κάνης στόν ἄλλον. Ἐάν θέλης νά διδάξης τά παιδιά, δίδαξε πρῶτα τά ἰδικά σου ἐν πνεύματι τοῦ Θεοῦ.
Aπό το βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ,
ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ, (1910-1989)
