Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων θέλησε κάποτε να διορθώσει την αδιαφορία και την ανεμελιά που έβλεπε να συμβαίνουν στις θείες συνάξεις, και σοφίστηκε αυτήν την αξιομνημόνευτη ενέργεια.
Όταν αντιλήφθηκε, ότι ύστερα από την ανάγνωση των Ευαγγελίων πολλοί από τους πιστούς, οι πιο ανέμελοι βγήκανε έξω από την εκκλησία και πως περνούσαν εκεί την ώρα τους με σαχλολογηματα και με φλυαρίες, σε μια επίσημη και γιορτινή μέρα, παράτησε κι αυτός στη μέση τη θεία λειτουργία και βγήκε και κείνος έξω από τον ναό και καθότανε μαζί με όλο τον άλλο κόσμο.
Κι όταν εκείνοι φανέρωσαν την έκπληξή τους γι αυτό που έκανε τους είπε: Δεν πρέπει αδελφοί μου να εκπλήσσεστε διόλου γι αυτό. Γιατί ο βοσκός πρέπει να ναι πάντα κοντά στα πρόβατα του…
Εμείς τις θείες αυτές συνάξεις τις κάνουμε για την δική σας ωφέλεια, όταν όμως εσείς τις αφήνετε στη μέση και βγαίνετε έξω, είναι ανόητο, νομίζω, να κοπιάζουμε κι εμείς.
Είπα λοιπόν στον εαυτό μου, ότι το σωστό είναι, όταν βγαίνετε εσείς από την Εκκλησιά, να βγαίνω κι εγώ μαζί σας, κι όταν ξαναμπαίνετε να ξαναμπαίνω κι εγώ.
Η πράξη αυτή διόρθωσε, όπως ήταν επόμενο, πολλούς κι απαλλάχθηκαν από την κακή τους αυτή συνήθεια.