Αυτό το λένε οι «μάρτυρες του Ιεχωβά» και οι προτεστάντες. Νομίζουν ότι μ’ αυτό δεν υπερτιμούν τη Μαριάμ. Ήταν, λένε, «μια καλή γυναίκα που έκανε κι άλλα παιδιά, δεν παίζει κανένα ρόλο στη σωτηρία μας, και γι’ αυτό δε χρειάζεται να προσευχόμαστε σ’ αυτήν».
Την άποψη ότι είχε κι άλλα παιδιά τη στηρίζουν στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου (12,46), όπου αναφέρεται ότι τον αναζητούσαν η Μητέρα Του και οι αδελφοί Του, επίσης στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, όπου οι Ναζαρηνοί βλέποντας τη σοφία και τα θαύματα του Χριστού έλεγαν: «δεν είναι αυτός ο μαραγκός, ο γιός της Μαριάμ και ο αδελφός του Ιακώβου και του Ιωσή και του Ιούδα και του Σίμωνα; Και δεν είναι εδώ μαζί μας οι αδελφές του;» (6,2-3).
Οι αναφερόμενοι αδελφοί και αδελφές του Χριστού ήταν παιδιά του χήρου Ιωσήφ, του μνηστήρα της Μαριάμ, από τον πρώτο γάμο του, όπως μαρτυρεί και ο Ωριγένης.
Όπως ο Ιωσήφ, ο μνήστωρ, ονομάσθηκε ενώπιον των ιερέων του ναού από την Παναγία πατέρας του μικρού δωδεκαετούς Ιησού, ενώ δεν ήταν, έτσι και τα αποκαλούμενα αδέλφια του Ιησού δεν ήταν πραγματικά, αλλά φαινομενικά αδέλφια, ήταν «αδελφοί κατά νόμον». Πιθανόν να ήταν παιδιά του αδελφού του Ιωσήφ, δηλ. ξαδέλφια του Χριστού.
Τα αδέλφια του Ιησού, όπως φαίνεται από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (Ιωάν. 7,5), αρχικά δεν πίστευαν σ’ Αυτόν. Στις Πράξεις (1,14) φαίνεται ότι μετά την Ανάληψη του Χριστού βρίσκονταν ανάμεσα στους μαθητές Του. Αυτό σημαίνει ότι μετά την Ανάσταση του Χριστού πίστευσαν σ’ Αυτόν.
Ο απόστολος Παύλος (Α΄ Κορ. 9,5) παρουσιάζει τους αδελφούς του Κυρίου ως ιεραποστόλους μαζί με τους δώδεκα αποστόλους. Επίσης στην επιστολή προς Γαλάτας (1,19) παρουσιάζει τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Κυρίου, να έχει εξουσία στα Ιεροσόλυμα.
Ο Ιάκωβος ήταν αυτός, που προήδρευσε στην Αποστολική Σύνοδο (Πράξ. 15,13).
Ο Μάρκος αναφέρει αδελφούς και αδελφές. Τέσσερις ήταν οι αδελφοί. Τουλάχιστον δύο θα ήταν οι αδελφές. Αν ήταν παιδιά της Μαριάμ, θα ήταν έξι τα παιδιά της Μαριάμ και θα ήταν νεότερα του Χριστού.
Ο Χριστός δύο ετών έφυγε στην Αίγυπτο και μετά τρία χρόνια, δηλαδή πέντε ετών γύρισε. Αν η Μαριάμ είχε συζυγικές σχέσεις με τον Ιωσήφ, θα ήταν δυνατόν να είχε γεννήσει κάποια παιδιά στην Αίγυπτο. Πουθενά δεν αναφέρεται αυτό στα Ευαγγέλια.
Όταν ο Χριστός πήγε δωδεκαετής στο ναό, δεν αναφέρεται πουθενά να είχε η Παναγία άλλα παιδιά.
Άλλο ένα ερώτημα είναι το εξής: Γιατί ο Χριστός στο Σταυρό δεν είπε στη μητέρα Του να καταφύγει στο μαθητή Του Ιωάννη; Ο Χριστός ανέθεσε την προστασία της μητέρας Του στον Ιωάννη, γιατί η Μαριάμ δεν είχε άλλα παιδιά.
Η Μαριάμ ως μητέρα του Θεανθρώπου ολοκληρώθηκε σαν μητέρα και δεν χρειαζόταν να κάνει κι άλλα παιδιά. Μετά αφιερώθηκε στο μεγάλο της τέκνο, τον Ιησού Χριστό, και τον υπηρέτησε ταπεινά.
Με το ναι που είπε στο άγγελο του Ευαγγελισμού για τη γέννηση του Μεσσία λέγοντας «ιδού η δούλη Κυρίου» έγινε το μέσο, το όργανο της ενανθρωπήσεως του Θεού και της σωτηρίας των ανθρώπων.
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις – Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.90-92), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
