Κάποιος αγράμματος μοναχός δεν ήξερε καμμία προσευχή να πει. Του λέει ο γέροντας:
– Αφού δεν μπορείς να μάθεις κάποια προσευχή να λες το: “Θεοτόκε Παρθένε Χαίρε”
– Γέροντα, ούτε αυτό μπορώ να το πω..
– Ε, τότε λέγε μόνο το: “Χαίρε Μαρία”…
– Αυτό μπορώ να πω! Αυτό μπορώ να το μάθω, είπε ο μοναχός.
”Χαίρε Μαρία” έλεγε ο μοναχός καθημερινά, χιλιάδες φορές.
Ο διάβολος του παρουσιάστηκε μια μέρα και του είπε:
– Σταμάτα να λες αυτήν την προσευχή, γιατί δεν μπορώ να σε πλησιάσω..
Κοιμήθηκε ο γέροντας και το θάψανε. Στο τάφο του μετά από καιρό άνθισε μόνο του ένα λουλούδι.
Ανοίξανε τον τάφο να δούνε και είδαν παραδόξως, ότι είχε ρίζα την καρδιά του μοναχού, η οποία δεν είχε λιώσει και έγραφε πάνω σε αυτήν: “Χαίρε Μαρία” με χρυσά γράμματα!
Έμεινε στην ιστορία ο μοναχός αυτός ως ο “Χαίρε Μαρίας”.
Εκείνος που εγκωμιάζει την Παναγία χαριτώνεται και κάθε φορά που την εγκωμιάζει, κάθε φορά προβιβάζεται.
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
