Τείχος ει των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις σε προστρεχόντων· ο γαρ του ουρανού και της γης, κατεσκεύασέ σε Ποιητής Άχραντε, οικήσας εν τη μήτρα σου, και πάντας σοι προσφωνείν διδάξας
Τείχος είσαι προστατευτικό των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καθώς και όλων όσοι προστρέχουν στη χάρη σου. Γιατί ο Ποιητής του ουρανού και της γης είναι εκείνος που σε ανέδειξε στο θεομητορικό σου αξίωμα, άχραντε, σκηνώνοντας στη μήτρα σου και διδάσκοντας όλους να σε προσφωνούν·
Χαίρε, η στήλη της παρθενίας· χαίρε, η πύλη της σωτηρίας.
Χαίρε, η στήλη της παρθενίας· χαίρε η πύλη που οδηγείς στη σωτηρία.
Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως· χαίρε, χορηγέ θεικής αγαθότητος.
Χαίρε, αρχή της νοητής ανάπλασής μας, χαίρε χορηγέ της θεικής ευσπλαγχνίας.
Χαίρε, συ γαρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς· χαίρε, συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νούν.
Χαίρε, γιατί εσύ αναγέννησες αυτούς που συνελήφθησαν αισχρώς (που έπεσαν στα δίχτυα της αμαρτίας)· χαίρε, γιατί εσύ νουθέτησες αυτούς των οποίων ο νούς είχε πλανηθεί.
Χαίρε, η τον φθορέα των φρενών καταργούσα· χαίρε, η τον σπορέα της αγνείας τεκούσα.
Χαίρε, εσύ που καταργείς εκείνον (τον διάβολο) που έφθειρε το μυαλό μας· χαίρε, εσύ που γέννησες τον σπορέα των αγνών λογισμών.
Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως· χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.
Χαίρε, δωμάτιο νυφικό στο οποίο τελέστηκε η άσπορη νύμφευση· χαίρε, εσύ που ενώνεις τους πιστούς με τον Κύριο.
Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων· χαίρε, ψυχών νυμφοστόλε Αγίων.
Χαίρε, εσύ που ανατρέφεις καλώς τις παρθένες (ψυχές)· χαίρε, εσύ που στολίζεις σαν νύφες τις άγιες ψυχές.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.
Ύμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου· ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν· Αλληλούια.
Κάθε ύμνος (ανθρώπινος) αποδεικνύεται μηδαμινός, όταν συγκριθεί με το πλήθος της μεγάλης Σου ευσπλαγχνίας· γιατί κι αν ακόμα Σού αναπέμπαμε τόσους ύμνους όσους και οι κόκκοι της άμμου, Βασιλέα Άγιε, τίποτε δε θα κάναμε αντάξιο στα όσα πρόσφερες σε μας που σού φωνάζουμε δυνατά· Αλληλούια.
Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν, ορώμεν την αγίαν Παρθένον· το γαρ άϋλον άπτουσα φως, οδηγεί προς γνώσιν θεικήν άπαντας, αυγή τον νούν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα·
Σαν λαμπάδα φωτεινή, που φάνηκες σ᾿ αυτούς που ήσαν στο σκοτάδι, σε βλέπουμε αγία Παρθένε· γιατί ανάβεις το άυλο φως και οδηγείς σε γνώση θεική όλους, φωτίζοντας με καθαρό σαν την αυγή φως το νού μας και τιμάσαι με δυνατή φωνή ως εξής·
Χαίρε, ακτίς νοητού Ηλίου· χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.
Χαίρε ακτίνα του νοητού Ηλίου (του Χριστού)· χαίρε, ουράνιο φως που η λάμψη σου ποτέ δε σβήνει.
Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα· χαίρε, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.
Χαίρε αστραπή που καταλάμπεις τις ψυχές· χαίρε, βροντή που τους εχθρούς (τους δαίμονες) φοβερίζεις.
Χαίρε, ότι τον πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν· χαίρε, ότι τον πολύρρητον αναβλύζεις ποταμόν.
Χαίρε, γιατί ανατέλλεις το πλουσιότερο φως (του Χριστού), χαίρε γιατί αναβλύζεις τον αστείρευτο ποταμό.
Χαίρε, της κολυμβήθρας ζωγραφούσα τον τύπον· χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.
Χαίρε, εσύ που εικονίζεις τον τύπο της κολυμβήθρας· χαίρε, εσύ που απαλείφεις το ρύπο της αμαρτίας.
Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν· χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.
Χαίρε λουτήρα (λουτρό) που ξεπλένεις τη συνείδηση· χαίρε, κανάτι που κερνάς αγαλλίαση.
Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας· χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.
Χαίρε, οσμή της ευωδίας του Χριστού· χαίρε, ζωή της μυστικής τράπεζας.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.
Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι᾿ εαυτού, προς τους αποδήμους της αυτού χάριτος· και σχίσας το χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως· Αλληλούια.
Ο πληρωτής του χρέους όλων των ανθρώπων, θέλοντας να πληρώσει τις παλιές οφειλές, ήλθε αυτοπροσώπως προς αυτούς που έφυγαν μακριά απ᾿ τη θεία Χάρη Του· και αφού έσχισε το γραμμάτιο της οφειλής, ακούει απ᾿ όλους Αλληλούια.
Ψάλλοντές σου τον τόκον, ανυμνούμέν σε πάντες, ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε· εν τη ση γαρ οικήσας γαστρί, ο συνέχων πάντα τη χειρί Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι πάντας·
Καθώς ψέλνουμε ύμνους στον τόκο σου (στο Χριστό), Θεοτόκε, εσένα ανυμνούμε ως έμψυχο ναό του Θεού. Γιατί με το να κατοικήσει στη κοιλιά σου ο Κύριος, που κρατεί στο χέρι Του τα πάντα, σε αγίασε, σε δόξασε και δίδαξε όλους να σού φωνάζουν·
Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου· χαίρε, Αγία Αγίων μείζων.
Χαίρε, εσύ που έγινες σκηνή του Θεού και Λόγου· χαίρε, εσύ που αναδείχτηκες Αγία πάνω απ᾿ όλους τους Αγίους.
Χαίρε, Κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι· χαίρε, θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε.
Χαίρε, κιβωτέ που χρυσώθηκες με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος· χαίρε, θησαυρέ της ζωής ανεξάντλητε.
Χαίρε, τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών· χαίρε, καύχημα σεβάσμιον ιερέων ευλαβών.
Χαίρε, στέμμα πολύτιμο βασιλέων ευσεβών· χαίρε, σεβάσμιο καύχημα ιερέων ευλαβών.
Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος· χαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος.
Χαίρε, ο ακλόνητος πύργος της Εκκλησίας· χαίρε, το απόρθητο τείχος της βασιλείας.
Χαίρε, δι᾿ ης εγείρονται τρόπαια· χαίρε, δι᾿ ης εχθροί καταπίπτουσι.
Χαίρε, εσύ που με τη χάρη σου στήνονται τρόπαια (νίκες πνευματικές)· χαίρε, εσύ που με τη δύναμή σου οι εχθροί συντρίβονται.
Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία· χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία.
Χαίρε, του σώματός μου η θεραπεία· χαίρε, της ψυχής μου η σωτηρία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.
Ω πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τον πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ´)· δεξαμένη την νυν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας· και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τους σοι βοώντας· Αλληλούια.
Ω πανύμνητη Μητέρα, που γέννησες των Αγίων όλων τον Αγιώτατο Λόγο (3 φορές)· αφού δέχτηκες αυτή την προσφορά της δοξολογίας μας, φύλαξέ μας όλους από κάθε συμφορά και λύτρωσε από τη μέλλουσα κόλαση εμάς που σού φωνάζουμε δυνατά Αλληλούια.
