Αν έλεγα ότι η ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου σαν εορτή, είναι η μεγαλύτερη εορτή και είναι η αφετηρία και η ρίζα όλων των εορτών, δεν θα ήμουν έξω της πραγματικότητας.
Διότι πως μπορείς να εορτάσεις γέννα, εάν δεν εορτάσεις σύλληψη;
Πώς θα εορτάσεις Βάπτιση, Σταύρωση, Ταφή, Ανάσταση, εάν δεν προηγηθεί η σύλληψη;
Ο Ευαγγελισμός είναι το Βατερλό του Σατανά, διότι δεν μπορούσε να φανταστεί, ότι ο Θεός θα γινόταν άνθρωπος, ούτε μπορούσε να συλλάβει ότι από μια γυναίκα, θα κυκλοφορούσε Θεός.
Η υπόθεση του Ευαγγελισμού είναι σαν ένα δέντρο, που οι ρίζες του ήταν φυτευμένες μέσα στον Παράδεισο. Μέσα στην Εδέμ (Γένεσις 3,15) ”απειλεί” ο Θεός τον Σατανά με το σπέρμα της γυναικός, ότι θα τον συντρίψει την κεφαλή του.
Η Εύα που άκουσε αυτή τη στιχομυθία, νόμισε ότι αυτή θα γεννούσε τον εκδικητή του Σατανά. Γι’ αυτό και το πρώτο της παιδί το έβαλε Κάιν που ερμηνεύεται ”απόκτηση”, αλλά δεν απόκτησε τίποτα άλλο, παρά έναν φονιά.
Δεν ήταν αυτή η γυναίκα, αλλά η Παναγία μας.
Η σύλληψη του Χριστού μέσα στην κοιλιά της Παναγίας, έπρεπε να γίνει με υπερφυσικό τρόπο, γιατί αν γινόταν με φυσικό τρόπο, η Παναγία θα γεννούσε έναν κοινό άνθρωπο, που θα έφερνε το προπατορικό αμάρτημα.
Η Παναγία απέκρυψε από τον μνήστορα Ιωσήφ τον ”Ευαγγελισμό” της. Προτίμησε δηλ. να ”κατηγορηθεί” ως κλεψίγαμος από τον Ιωσήφ, παρά να αποκαλύψει, ότι έχει σχέση με τον Ουρανό. Τέτοια ταπείνωση είχε η Παναγία μας!
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ
