« Κι εσύ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα!»
Φασκιωμένο βρέφος εικονίζεται να κρατεί στα χέρια του ο Ιησούς μας, το πνεύμα, την ψυχούλα της Μάνας Παναγίας μας, με την ίδια αγνότητά της την ψυχή καθάρια όπως όταν γεννήθηκε έτσι κι όταν φεύγει.
Τόσο όμορφη ετούτη η ομολογία της Παναγίας μας όπου απευθυνόμενη εις τον Υιό Της, του λέει:« Κι εσύ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα!»
Ομολογώντας, πληρότητα, ολοκλήρωση από όλα όσα είχε να τακτοποιήσει στη γη, της ίδιας της αποστολής Της, να υψώσει Παναγιότητά στην ψυχή και στην προσωπικότητά Της μέσα από όλο της το βίο, να φέρει δώρισμα σε εμάς τους ανθρώπους για τη δική μας σωτηρία της ψυχής το δικό της Υιό, και να στέκει Μάνα ακούραστη συγχωρητική δίπλα σε όλους μας, Μάνα Γρηγορούσα, Μάνα Χρυσελεούσα, φτάνει η στιγμή όπου παραδίδει στον Υιό Της το Πνεύμα Της ξέγνοιαστη ότι ολοκλήρωσε το έργο και την αποστολή Της δίχως να αφήνει καμία εκκρεμότητα.
Πόση η ευλογία στην ψυχή μας να μπορεί ο κάθε ένας από μας να αισθάνεται ανά πάσα στιγμή αυτή την πληρότητα και τη γαλήνη στην ψυχή του κι όταν κι η δική μας η στιγμή φυγής και μετάβαση της ψυχής μας φτάσει να διαπιστώνουμε με πληρότητα πως έχουμε φέρει εις πέρας το έργο μας και την αποστολή μας δίχως χρέη, δίχως χρωστούμενα, δίχως εκκρεμότητες!
Στα λόγια του Ιησού μας συναντάμε αυτή την ίδια ολοκλήρωση όταν Εκείνος παραδίδει το δικό Του Πνεύμα στον Πατέρα Θεό:“Τετέλεσται”.
Mέσα από αυτή την τελευταία λέξη Του, περικλείεται όλη του η ομολογία του προσωπικού του ελέγχου και της αυτοαξιολόγησης ότι ευτυχής έφερε εις πέρας όλα όσα Του ανατέθηκαν, όλη η ωραία θεάρεστη αποστολή Του «Τετέλεσται».
Αναλύοντας την λέξη την ίδια αρπαζόμαστε από την ρίζα της, από το ρήμα της
«τελέω» όπου ως τέτοιο σημαίνει «φέρω εις πέρας, ολοκληρώνω».
Περικλείεται μες τη δήλωση ετούτη κι όλη η ιδιαιτερότητα της ομολογίας όπου ομολογείται ότι το έργο ολοκληρώθηκε με την κάθε δυνατή επιτυχία!
Σε αρχαίους πάπυρους είναι σαν σφραγίδα διαγώνια γραμμένη η λέξη «τετέλεσται» ως απόδειξη εξοφλητική μετά από κάθε πράξη συμφωνίας και συνεργασίας.
Οπως συμβαίνει και σήμερα στις εξοφλήσεις, στους χειρισμούς των δικών μας συναλλαγών, στις αποπληρωμές δανείων.
Στη συγχωρητική ευχή την οποία μας διαβάζει ο ιερέας όταν είμαστε γονατιστοί κάτω από το πετραχήλι του, λέει το εξής:
«Να μη μας ζητηθεί ούτε στην εδώ ζωή ούτε στην αιώνια ζωή να λογοδοτήσουμε για τη λελυμένη αμαρτία μας, για την ομολογουμένη πράξη ή και λόγο μας»
Εξόφληση. Καθαρότητα πνεύματος και ψυχής.
Κι είναι ετούτο το ενεργό σε χρόνο μακρύτερο μες τη λέξη τετέλεσται συμπυκνωμένο, σε τέτοιο χρόνο της γραμματικής στην ελληνική μας γλώσσα που εκφράζει πράξη η οποία συνεχίζει να ισχύει και για την εδώ ζωή και για τη μέλλουσα αιώνια!
Είθε!
Το εύχομαι!
Την ανά πάσα της ζωής ή της φυγής μας στιγμή να μας βρει ο Κύριος βρέφος κι εμάς τη δική μας ψυχή φασκιωμένο καθάριο μες τα χέρια Του, με αγνότητα, με ολοκλήρωση όποιου μας χρέος και όποιου λογαριασμού ή αποστολής μας ανατέθηκε ομολογώντας κι εμείς ήσυχοι με τη συνείδησή μας ότι φέραμε εις πέρας με τη μεγίστη δυνατή προσδοκία το έργο και την αποστολή που μας ανατέθηκε!
Με ετούτη τη συγχωρητική ευχή, θα κλείσω το κείμενό μου και θα ζητήσω από όλους εσάς τους φίλους μου, τη δική σας αγάπη και συγχώρηση για τη δική μου την ψυχή έαν ποτέ άθελά μου ή ηθελημένα στεναχώρησα κάποιον από σας να μου το συγχωρήσετε, ώστε την ανά πάσα στιγμή όχι μόνο το Άγιο Ποτήριο πλησιάζοντας μα την Μεγάλη εκείνη ώρα της φυγής να μπορώ ήσυχη να πω:
«Κι εσύ Κύριε και Χριστέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα»
Για όλους μας ευχή μου κάνω, καθημερινή αυτοαξιολόγηση ο Κύριος να μας αξιώνει ώστε γαλήνη και καθαρότητα η ψυχή μας να ´χει δίχως βαριές αποσκευές δίχως φορτία!
Καλή Παναγιά να μας αξιώσει όλους μας ο Κύριος!
Σὺ γὰρ εἶπας δέσποτα ὅτι ὅσα ἄν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα καὶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὅσα ἂν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα καὶ ἐν τῷ οὐρανῷ· ὅτι σὺ εἶ μόνος ἀναμάρτητος καὶ δυνάμενος ἀφιέναι ἁμαρτίας καὶ σοὶ πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου πατρὶ, καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ, καὶ ζωοποιῷ σου πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.
Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη
