Η Πρώτη στάση των Χαιρετισμών στην Παναγία διαβάζονται στην Εκκλησία κατά την πρώτη εβδομάδα των νηστειών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
~ Αδελφός μας πνευματικός, βαστάζος κι ο ίδιος, επιστρέφοντας προσφάτως από το Άγιον Όρος μας διηγήθηκε ότι στο πλαίσιο της συνομιλίας που είχε με έναν πολύ γνωστό και φωτισμένο Γέροντα του έθεσε την εξής ερώτηση.
“Γέροντα γιατί έχουν άραγε τόση Χάρη οι Χαιρετισμοί της Παναγιάς μας;
Γιατί μόνο για τους Χαιρετισμούς έδωσε η Δέσποινα μας την υπόσχεση Της ότι θα προστατεύει και θα υπερασπίζει όποιον καθημερινά τους απαγγέλει ?
Γιατί τόσα και τόσα θαύματα έχουν καταγραφεί με την ανάγνωση τους κι όχι για παράδειγμα με τον Μικρό ή τον Μεγάλο Παρακλητικό ? Ποια εξήγηση δίνεται εσείς ? “
Ο Γέροντας που είναι γνωστός για την ευρυμάθεια του, τόσο στα της θύραθεν παιδείας όσο φυσικά και στα θεολογικά, του απάντησε !
“Να σας ρωτήσω κι εγώ με την σειρά μου κάτι !
Γνωρίζουμε ότι τον Μικρό Παρακλητικό τον συνέγραψε ο μοναχός Θεοστήρικτος, ο πρώην λαϊκός Θεοφάνης ! Και μάλιστα τον ταυτίζουν με τον Όσιο Θεοστήρικτο τον Ομολογητή και υπέρμαχο των Αγίων Εικόνων !
Ξέρουμε επίσης ότι τον Μεγάλο Παρακλητικό τον συνέγραψε ο Δουκας Λασκάρεως Θεόδωρος πριν την ανάρρηση του στον Αυτοκρατορικό Θρόνο της Νίκαιας οπότε μετονομάστηκε Αυτοκράτορας Θεόδωρος ο Β’.
Ακόμη και για τμήματα του Ακαθιστου Υμνου γνωρίζουμε τους Ποιητές του !
Ξέρουμε δηλαδή ότι οι Ειρμοί του Κανόνος είναι έργο του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, ενώ από την Ακροστιχίδα του Κανόνος μαθαίνουμε ότι τα Τροπάρια τα συνέθεσε ο Ιωσήφ ο Ξένος ο Υμνογράφος !
Αλλά ακόμη παραμένει άγνωστος ο Ποιητής των 24 Οίκων των Χαιρετισμών !
Εικασίες, θεωρίες , αναλύσεις πάνω στο θέμα αυτό υπάρχουν από δεκάδες ερευνητές !
Συμπέρασμα όμως κανένα !
Και ξέρεις γιατί παιδί μου ?
Επειδή ο ίδιος θέλησε να παραμείνει στην αφάνεια και στην ανωνυμία !
Επειδή ο ίδιος επιμελημένα αποσιώπησε την ταυτότητα του !
Επειδή ο ίδιος από ταπείνωση δεν υπέγραψε το αριστούργημα του αυτό και σκόπιμα προτίμησε την αλφαβητική ακροστιχίδα, ώστε να μην μάθει ποτέ κανείς το όνομα του, παρά μόνο ο Θεός και η Παναγία Μητέρα Του !
Κι αν θες την γνώμη μου πιστεύω ότι ακριβώς για την άκρα του αυτή ταπείνωση, για την ηθελημένη του αυτή αφάνεια έχει χαριτώσει ο Κύριος μας και η Παναγία Μητέρα Του αυτό του το ποίημα !
Επειδή μιμήθηκε – στο ανθρώπινο πάντα μέτρο – την υψοποιό κι άκρα ταπείνωση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού !
Επειδή μιμήθηκε – πάντα κατά τα ανθρώπινα μέτρα – την ταπείνωση της Υπεραγίας θεοτόκου μας !
Εξάλλου και ή ίδια δεν το είπε στην Ελισάβετ ?
“ Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον , οτι επέβλεψε επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού.
Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί”
Έτσι και ο Ποιητής των εικοσιτεσσάρων Οίκων των Χαιρετισμών μιμούμενος πάντα κατά το ασθενές ανθρώπινον μέτρον την ταπείνωση του Δεσπότη Χριστού και της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, κατέλιπε ποιητικό έργο έμπλεον της θείας Χάριτος !
Δεν λένε οι Πατέρες παιδί μου ότι μόνο στους ταπεινούς αναπαύεται η θεία Χάρις ?
Αυτό δε μάλλον ισχύει και για τους Αγιογράφους και τους Υμνογράφους και για τα έργα των δια χειρών τους ποιηθέντα.
Και λέμε δια των χειρών τους επειδή τόσο ο Αγιογράφος όταν εικονογραφεί, όσο κι ο Ασματοπλόκος όταν υμνογραφεί δανείζουν το χέρι τους στην θεία Χάρη, αν φυσικά δημιουργούν το πόνημα τους εν νηστεία, εν προσευχή και προ πάντων εν ταπεινώσει !!”
