Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου τιμά και δοξάζει ιδιαιτέρως την Κυρία Θεοτόκο. Το γεγονός στο οποίο αφιερώνεται είναι η κοίμηση και η μετάστασή της.
Ο όρος “μετάσταση” έχει διατυπωθεί στην Πατερική Γραμματεία και υποδηλώνει την ανάσταση και ταυτοχρόνως την ανάληψη των ανθρώπων, ψυχής τε και σώματος σαφώς, στον Παράδεισο.
Κάτι που υποδειγματικά βίωσε ωσάν άνθρωπος και Θεός ο Κύριος Ιησούς Χριστός και θα μετέχουν όλοι σε αυτό μετά την έλευση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου.
11 χρόνια μετά την Ανάσταση του Υιού του Θεού και σε ηλικία πλέον 59 ετών, η Μαρία Παρθένος κοιμάται και τιμάται με την μετάστασή της. Εκείνη που γέννησε την ίδια την Ζωή δεν θα μπορούσε να σκεπαστεί από τον θάνατο και να μην διατηρηθεί στην “ζωή”, κοντά Του.
Για τον λόγο αυτόν, η Παναγία και το άγιο σώμα της ενωμένο αδιάσπαστα με την ψυχή της, γεύεται την μετάσταση και εγκαινιάζει τον Παράδεισο των θνητών μα αθανάτων ψυχών, των ανθρωπίνων μα θεοφόρων σωμάτων.
Λέγεται πως οι μόνοι που βίωσαν την μετάσταση και την ίδια την ανάσταση -ως τώρα- είναι η Κυρία Θεοτόκος, ο Προφήτης Ηλίας και ο Ενώχ.
Η μετάσταση των αγιασμένων τούτων προσώπων, και δη της Μαρίας Παρθένου, δεν συνεπάγεται επουδενί με την απουσία τους.
Αντιθέτως, η Παναγία, παρά την κοίμησή της κρατά “ακοίμηστη” την ελπίδα των ανθρώπων, δίνει “ζωή” και δύναμη στις ψυχές των κατά χάριν τέκνων της, “ανύσταχτη” μεσίτρια των προσευχών μας, ανθίζει με γλυκιά παρηγοριά κάθε μία καρδιά.
Η Πλατυτέρα των Ουρανών… που αγκαλιάζει το πλάτος του κόσμου και γεμίζει το βάθος τ’ ανθρώπου!
Δήμητρα Γ. Σαρρή
(πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών)
