Στον Δανιήλ 12:2 συνοψίζονται οι δύο πολύ διαφορετικές καταλήξεις του ανθρώπινου γένους: «Και πολλοί απ’ αυτούς που κοιμούνται μέσα στο χώμα της γης, θα σηκωθούν, οι μεν σε αιώνια ζωή, οι δε σε ονειδισμό και αιώνια καταισχύνη.» Όλοι θ’ αναστηθούν από τους νεκρούς αλλά όλοι δεν έχουν τον ίδιο αιώνιο προορισμό. Η Καινή Διαθήκη αποκαλύπτει τις περαιτέρω λεπτομέρειες των διαφορετικών αναστάσεων, των δικαίων και των αδίκων.
Στην Αποκάλυψη 20:4-6 αναφέρεται η «πρώτη ανάσταση» και χαρακτηρίζονται οι μετέχοντες σ’ αυτήν ως «μακάριοι και άγιοι». Ο δεύτερος θάνατος (η λίμνη της φωτιάς, Αποκάλυψη 20:14) δεν έχει εξουσία επάνω τους. Η πρώτη ανάσταση, τότε, είναι η ανάσταση όλων των πιστών. Αντιστοιχεί στη διδασκαλία του Χριστού περί της «ανάστασης των δικαίων» (Λουκάς 14:14) και της «ανάστασης ζωής» (Ιωάννης 5:29).
Η πρώτη ανάσταση λαμβάνει χώρα σε διάφορα στάδια. Ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος (η «απαρχή», Α΄ Κορινθίους 15:20), άνοιξε τον δρόμο για όλους εκείνους που πιστεύουν σ’ Αυτόν. Υπήρξε μια ανάσταση των αγίων της Ιερουσαλήμ (Ματθαίος 27:52-53), την οποία θα πρέπει να συμπεριλάβουμε στη θεώρηση της πρώτης ανάστασης. Πρόκειται ν’ ακολουθήσει η ανάσταση των «νεκρών εν Χριστώ» στον ερχομό του Κυρίου (Α΄ Κορινθίους 4:16), και η ανάσταση των μαρτύρων στο τέλος της Θλίψης (Αποκάλυψη 20:4).
Στην Αποκάλυψη 20:12-13 φανερώνονται αυτοί που συμμετέχουν στη δεύτερη ανάσταση, οι ασεβείς που κρίνονται από τον Θεό στον μεγάλο λευκό Θρόνο, πριν ριχτούν στη λίμνη της φωτιάς. Η δεύτερη ανάσταση, τότε, είναι η ανάσταση όλων των απίστων· η δεύτερη ανάσταση συνδέεται με τον δεύτερο θάνατο. Αντιστοιχεί στη διδασκαλία του Χριστού περί «ανάστασης κρίσης» (Ιωάννης 5:29).
Το γεγονός που χωρίζει την πρώτη από την δεύτερη ανάσταση φαίνεται να είναι η χιλιετής βασιλεία. Οι τελευταίοι των δικαίων ανασταίνονται και βασιλεύουν «μαζί με τον Χριστό για χίλια χρόνια» (Αποκάλυψη 20:4), αλλά «οι υπόλοιποι νεκροί (δηλαδή οι ασεβείς) δεν αναστήθηκαν μέχρι που να συμπληρωθούν τα χίλια χρόνια» (Αποκάλυψη 20:5, ΛΟΓΟΥ).
Τι μεγάλη χαρά θ’ ακολουθήσει την πρώτη ανάσταση! Τι μεγάλη αγωνία στη δεύτερη! Πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε να κάνουμε γνωστό το ευαγγέλιο! «Άλλους, δε, σώζετε με φόβο, αρπάζοντάς τους από τη φωτιά» (Ιούδα 23).
