“Ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους, και φιληθείτε.
Φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός Ανέστη, εχθροί και φίλοι”.
Διονύσης Σολωμός
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η περίπτωση του Ιωσήφ τού από Αριμαθαίας και των Μυροφόρων γυναικών χαρακτηρίζεται από μια «κίνηση καρδιάς». Γιατί, ο μεν πρώτος «τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού», οι δε Μυροφόρες «λίαν πρωί της μιάς των Σαββάτων, έρχονται επί το μνημείο», γνωρίζοντας ότι θα δυσκολευτούν να «αποκυλίσουν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου».
Ενώ οι ένδεκα μαθητές, στηριγμένοι στη λογική που έλεγε ότι μετά το διδάσκαλό τους ακολουθεί η δική τους σύλληψη και θανάτωση, έμειναν κλεισμένοι στο υπερώον της Ιερουσαλήμ, ο Ιωσήφ και οι Μυροφόρες, στηριγμένοι στη «λογική της αγάπης», συμπορεύονται με τον Κύριό τους και πέραν του τάφου. Γι’ αυτό και Τον συναντούν και Τον βλέπουν Αναστημένο και δοξασμένο «εν ετέρα μορφή».
Φαίνεται πως η συνάντηση με τον Αναστάντα Χριστό δεν μπορεί να γίνει όσο η ιδιοτέλεια και η λογική καθορίζουν τη χριστιανική ζωή. Υπάρχουν στιγμές στην πορεία της ζωής που θα κληθούμε ν’ αποφασίσουμε, ευρισκόμενοι σε σταυροδρόμι, ποιο δρόμο θέλουμε να ακολουθήσουμε.
Συνήθως θεωρείται πως με το να προσπαθεί κάποιος να τηρήσει τους κανόνες της Εκκλησίας και με το να προσπαθεί ακόμα να είναι ένας ηθικός άνθρωπος, έχει γνώση Θεού. Αλλά οι κανόνες και η ηθική χωρίς το Χριστό δεν μπορούν να δώσουν Ζωή αιώνια.
Ο Χριστός, ως νικητής του θανάτου, ζωοποιεί και χαροποιεί τη ζωή μας. Κι αυτό γίνεται, όταν ενωθούμε υπαρξιακά μαζί Του, με το θείο έρωτα που υπερβαίνει τα πρέπει, το καθήκον και την ηθική.
Οι άγιοι, ως εραστές του Θεού, τηρούν τις εντολές Του κινούμενοι από αγάπη. Γι’ αυτό και δεν έχουν απλά ικανοποίηση και ευχαρίστηση, αλλά χαρά που γεμίζει την ύπαρξή τους και τη μεταδίδουν και στους γύρω τους.
Το ζητούμενο είναι να δημιουργήσουμε σχέση με το Χριστό ως πρόσωπο που ερωτεύεται και Τον ερωτεύονται, κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, πράγμα που θα μεταμορφώσει τη ζωή μας.
Στην πραγματικότητα ο αγώνας μας βρίσκεται στο να αναπτύξουμε την αγάπη αυτή με την προσευχή ως συνομιλία και συνουσία μαζί Του, κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, να τηρούμε τις εντολές Του ως έκφραση αγάπης και να ποθούμε να ζήσουμε αιώνια μαζί Του, αρχίζοντας από αυτή τη ζωή.
Αυτά μπορεί να φαντάζουν αδύνατα και ακατόρθωτα. Όμως, όταν υπάρχει ειλικρίνεια στις προθέσεις μας και θέλουμε να γευτούμε την παρουσία Του, τότε ο Αναστάς Κύριος, που πρώτος μας αγάπησε μέχρι Σταυρού και θανάτου, θα μας συναντήσει στην καρδία, μυστικά και αληθινά, και θα αρχίσουμε να νιώθουμε τη γλυκύτητά Του. Αυτή η εμπειρία θα ενεργοποιήσει την προσπάθειά μας για να τη νιώθουμε συνεχώς.
Η Κυριακή των Μυροφόρων, η τρίτη μετά το Πάσχα, μας θυμίζει τον ξεχασμένο έρωτά μας, τη χαρά της ζωής, που οι μέριμνες, η οκνηρία και η επιπολαιότητά μας μάς στερούν.
Ευλογημένοι όσοι ζουν τη χριστιανική ζωή ως ερωτική σχέση με τον Αναστάντα Χριστό, ότι «αυτών εστίν η Βασιλεία των ουρανών».
