-Γέροντα, κάποια παιδιά με ρώτησαν γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά.
-Τα παιδιά να μην τα αφήνετε να σκαλώνουν σε κάτι τέτοια,
γιατί τα ενδιαφέροντά τους θα στρέφονται συνέχεια εκεί και δεν θα πηγαίνουν
σε κάτι βαθύτερο.
Πέστε τους μόνον ότι το κόκκινο αυγό, όπως είναι στρογγυλό,
συμβολίζει την γη που βάφτηκε με το Αίμα του Χρίστου και λυτρώθηκε
όλος ο κόσμος από την αμαρτία.
-Γέροντα, μου κάνει εντύπωση το θάρρος των Μυροφόρων.
-Οι Μυροφόρες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση,
και γι’ αυτό δεν υπολόγισαν τίποτε. Αν δεν είχαν πνευματική κατάσταση,
θα έκαναν αυτό που έκαναν;
Ξεκίνησαν χαράματα, ώρα που απαγορευόταν η κυκλοφορία,
με αρώματα στα χέρια για τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού, από αγάπη προς τον Χριστό.
Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.
-Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως;
-Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθη η πραγματική χαρά.
Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε
με πνευματική αγαλλίαση και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση.
-Είναι, Γέροντα, φυσικό να μη νιώθω πολλή χαρά το βράδυ της Αναστάσεως;
-Ναι, είναι φυσικό, γιατί όλη την Μεγάλη Εβδομάδα
ζούσαμε τα λυπηρά γεγονότα του Πάθους κα ιδιαίτερα την προηγούμενη μέρα
που ήταν η Μεγάλη Παρασκευή.
Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι βαθύτερο
από το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε σε μια μέρα να ξεπεράσουμε
αυτήν την ψυχική κατάσταση.
Όχι ότι δεν χαίρεται η ψυχή την Ανάσταση, αλλά δεν χαίρεται τόσο, όσο το απαιτεί η λαμπρή αυτή ημέρα. Σιγά σιγά όμως, κατά την Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που είναι σαν μια ημέρα πασχαλινή, φεύγειο πόνος της Μεγάλης Εβδομάδος και η ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά.
Την δεύτερη ήμερα του Πάσχα αρχίζει να καταλαβαίνει κανείς την Ανάσταση.
-Γιατί, Γέροντα, σε μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία την δεύτερη ή τρίτη ημέρα του Πάσχα;
-Για να σκορπίσουν την πασχαλινή χαρά.
-Χτυπούν, Γέροντα, και τις καμπάνες;
-Την Διακαινήσιμο Εβδομάδα χτυπούν όλα μαζί, καμπάνες, σήμαντρα,
χειροσήμαντρα, και η καρδιά χτυπάει δυνατά ζώντας το «Αναστάσεως ήμερα».
Εύχομαι να χαίρεσθε πάντοτε
με αγαλλίαση πνευματική,
με συνεχή πασχαλινή χαρά,
με εσωτερική γλυκειά αναστάτωση.
Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
“Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, σελ.203-204
