Η κυρία Μαρία – αρχόντισσα της πόλης εκείνο τον καιρό- έπαιρνε πάντα μαζί στις βόλτες της τον γιό της Γιάννη γιατί θεωρούσε ότι με την παρέα τους κάτι ωφέλιμο θα εύρισκε πάντα να τον διδάξει.
Ένα πρωί με το που ανέτειλε ο ήλιος ξεκίνησε να πάει στον κήπο μιας φιλικής οικογένειας. Η δροσιά ακόμη δεν είχε φύγει από τα φύλλα των δένδρων και των λουλουδιών, τα γεμάτα καρπούς και ευωδιαστά άνθη.
Η κυρία Μαρία που θεωρούσε ως τρόπο διαπαιδαγώγησης και πλουτισμού της γνώσης τούτες τις βόλτες με τον μικρό Γιάννη, πάντα εύρισκε κάτι να του λέει, να τον διδάσκει με τρόπο γλαφυρό…
Ανάμεσα στα δένδρα που βρίσκονταν εκεί στον κήπο, να και κάποιες ροδακινιές κατάφορες από τους καρπούς τους. Μία όμως από αυτές ήταν μικρή χωρίς καρπούς με ελάχιστα φύλλα χλωρά και τα υπόλοιπα ξηρά και φαγωμένα.
Μαμά, φώναξε ο Γιάννης, κοίταξε αυτή την ροδακινιά τι αντίθεση παρουσιάζει με τις άλλες!
Ναι, του απάντησε η μητέρα του, αν μπορούσες να καταλάβεις την γλώσσα των φυτών που μόνον οι φίλοι των φυτών και οι ποιητές κατανοούν θα άκουγες πολύ διδακτικά πράγματα!
Προσπάθησε λοιπόν η κυρία Μαρία να διηγηθεί την θλιβερή ιστορία της μικρής ροδακινιάς στο γιο της.
Μόλις φύτρωσε από τον πυρήνα που είχε φυτεύσει ο κηπουρός την Άνοιξη και είδε τον εαυτόν της στολισμένο με τα φύλλα, την ομορφιά της φύσης, τον γαλανό ουρανό, τον ήλιο, τη δροσιά της νύκτας να την ραίνει, τα αστέρια, άρχισε να υπερηφανεύεται και να μην ακούει τις συμβουλές των γεροντότερων ροδακινιών.
Της έλεγαν να προσέχει να μην είναι υπερήφανη… Να διώξει την πεταλούδα που πετούσε τριγύρω της γιατί θα την βλάψει… Να τινάξει τα φύλλα της και να την απομακρύνει διαφορετικά θα έρθει στιγμή που θα το μετανιώσει!
Η μικρή ροδακινιά πάντα γελούσε με όλα αυτά και αποκαλούσε χαζές τις άλλες ροδακινιές, «Εμένα θα με στολίσει η ωραία πεταλούδα αν καθίσει στα κλωνάρια μου!» κόμπαζε καθημερινά…
Δυστυχώς όμως ήρθε η μέρα όπου η πεταλούδα κάθισε στα κλωνάρια της και άφησε τον σπόρο της. Από τον σπόρο αυτό γεννήθηκαν οι κάμπιες που την κατέφαγαν.
Η μικρή ροδακινιά τώρα κλαίει και διηγείται σε όποιον περνάει κοντά της την ιστορία της!
Τελειώνει πάντα την διήγηση με τις παρακάτω συμβουλές :
1) Να προσέχετε φίλοι μου να μην είστε υπερήφανοι…
2) Να είστε υπάκουοι και να ακούτε τους μεγαλύτερους …
3) Να προσέχετε στην επιλογή των φίλων… και καταλήγει η μικρή μας ροδακινιά, το πάθημά μου να γίνει μάθημά σας!
Τελειώνοντας η κυρία Μαρία λέει στον μικρό Γιάννη, σήμερα Γιάννη παιδί μου, η βόλτα μας ήταν πολύ διδακτική, έτσι δεν είναι;
