Χθές, ἤμουνα ξαπλωμένος στό κουβούκλι μᾶς περασμένα μεσάνυχτα καί συλλογιζόμουνα.
Εἶχα δουλέψει νυχτέρι γιά νά τελειώσω μιά Παναγία Γλυκοφιλοῦσα, καί δίπλα μου καθόταν ἡ γυναίκα μου καί ἔπλεκε.
Ὅποτε δουλεύω, βρίσκουμαι σέ μεγάλη κατάνυξη, καί ψέλνω διάφορα τροπάρια. Σιγοψελνα, λοιπόν, ἐκεῖ πού ζωγράφιζα τήν Παναγία, κι ἡ Μαρία ἔψελνε καί ἐκείνη μαζί μου μέ τή γλυκιά φωνή της.
Βλογημένη γυναίκα μου ἔδωσε ὁ Θεός, ἅς εἶναι δοξασμένο τό ὄνομά του, γιά ὅλα τα μυστήρια τῆς οἰκονομίας του.
Τόν εὐχαριστῶ γιά ὅσα μου ἔδωσε, καί πρῶτα ἀπ’ ὅλα γιά τήν ἁπλή τή Μαρία, πού μου τή δώρισε συντροφιά στή ζωή μου, ψυχή θρησκευτική, ἕνα δροσερό ποταμάκι πού γλυκομουρμουρίζει μέρα – νύχτα δίπλα σεἕναν παλιό καστρότοιχο.
Τό κρυσταλλένιο νερό του δέν θολώνει μέ τά χρόνια, ἀλλά γίνεται καί ὁλοένα πιό καθαρό καί πιό γλυκόλαλο:
«Καλότυχος ὁ ἄνδρας πού ‘χεῖ καλή γυναίκα. Κοντά μου κάθεται καί μέ συντροφεύει, ἥμερος ἄνθρωπος, Μαρία ἡ Ἁπλή.
Ἐκείνη πλέκει εἴτε ράβει, κι ἐγώ δουλεύω τήν ἁγιασμένη τέχνη μου καί φιλοτεχνῶ εἰκονίσματα πού τά προσκυνᾶ ὁ κόσμος.
Τί χάρη μᾶς ἔδωσε ὁ Παντοδύναμος, πού τήν ἔχουνε λιγοστοί ἄνθρωποι: «Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωση τῶν δούλων αὐτοῦ».
Τό καλύβι μᾶς εἶναι φτωχό στά μάτια τοῦ κόσμου,καί μολαταύτα στ’ ἀλήθεια εἶναι χρυσοπλοκώτατος πύργος κι ἡλιοστάλαχτος θρόνος, γιατί μέσα του σκήνωσε ἡ πίστη κι ἡ εὐλάβεια.
Κι ἐμεῖς πού καθόμαστε μέσα, εἴμαστε οἱ πιό φτωχοί ἀπό τούς φτωχούς, πλήν μᾶς πλουτίζει μέ τά πλούτη τοῦ Ἐκεῖνος, πού εἶπε: «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριο οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ».
Ο ΤΗΡΩΝ
Μηνιαία Ἔκδοση Ι.Ν. Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος
Ἔτος 12ον – Τεῦχος 3ο – Νοέμβριος 2018
Εἰκόνα ἀπὸ:pinterest
