Το ξεκίνημα Την ημέρα της βαπτίσεως του Ιησού στον Ιορδάνη, έγιναν και τα αποκαλυπτήριά του. Μέχρι τότε ο Ιησούς ήταν “ο υιός του τεκτονος” ( Ματθ. ιγ’ 55).
Τώρα η “ φωνή εκ των ουρανών” δηλώνει, ότι είναι ο Υιός του Θεού, “ο αγαπητός”. Ο Ιησούς έλεγε συνήθως τον εαυτό του “υιόν του ανθρώπου”. Ο ουρανός όμως ωμολόγησε και τα έργα του απεκάλυψαν ότι ήταν ο Υιός του Θεού.
Στον Ιορδάνη ο Ιησούς καθιερώθηκε από τον ουρανό και απεκαλύφθη στον κόσμο από τον Θεό πατέρα ότι είναι ο Υιός του Θεού ο αγαπητός.
Έτσι εγκαταλείπει στη Ναζαρέτ τον τίτλο του “υιού του τεκτονος” και προσλαμβάνει του “υιού του αγαπητού”.
Ο Ιησούς περίμενε την ημέρα αυτή.
Προσευχόταν για αυτή.
Δεν άρχισε το έργο του χωρίς να έλθη η ημέρα και η ώρα αυτή της καθιερώσεώς από τον ουρανό.
Τριάντα ολόκληρα χρόνια αναμονή!
Ο Ιησούς δεν βιάζεται.
Δεν αδημονεί.
Περιμένει και αυτός “δύναμιν εξ ύψους”.
Και δεν θα έφευγε από τη Γαλιλαία, δεν θα εγκατέλειπε τα εργαλεία του μαραγκού αν δεν σήμαινε η ώρα του. Ο Ιησούς αρχίζει το δημόσιο έργο του, έχοντας για συστατικό του την ομολογία του Θεού, ότι είναι ο υιός του ο αγαπητός.
Αυτό τώρα το γνωρίζει ο Ιωάννης ο βαπτιστής. Το άκουσαν και όσοι βρίσκονταν στον Ιορδάνη. Ο ουρανός έδωσε το σύνθημα. Έκανε τα αποκαλυπτήρια του Ιησού και εκείνος πήρε τη σκυτάλη από τον Πατέρα και ξεκίνησε για την μεγάλη σκυταλοδρομία τη Σωτηρίας. “Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις. Του γαρ γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι αγάπητον σε Υιόν ονομάζουσα και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς εβεβαίου του λόγου του ασφαλές. Ο επιφανείς, Χριστέ, ο Θεός και τον κόσμον φωτίσας, δόξα σοι” ( Απολυτίκιον Θεοφανείων)
(Επισκόπου Ευθυμίου Στυλίου, Εκείνος)
