Η Μεσοπεντηκοστή είναι δεσποτική εορτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία τελείται 25 ημέρες μετά το Πάσχα, δηλαδή την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου, σε ανάμνηση της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού στο ναό του Σολομώντος (Ιω. ζ’ 14).
Συμπίπτει με το μέσον του χρονικού διαστήματος που μεσολαβεί μεταξύ δύο σημαντικών εορτών της χριστιανοσύνης, του Πάσχα και της Πεντηκοστής.
Με άλλα λόγια, κατά τη Μεσοπεντηκοστή σημειώνεται η 25η ημέρα μετά την Ανάσταση και η 25η πριν από την Πεντηκοστή.
Δεδομένου ότι αποτελεί έναν ενδιάμεσο σταθμό, η εορτή αυτή συνδυάζει πασχάλια θέματα με τα γεγονότα της Πεντηκοστής, αλλά και προϊδεάζει τους πιστούς για την εορτή της Ανάληψης του Κυρίου, με σημείο αναφοράς τη Σοφία του Θεού, που είναι ο Ιησούς Χριστός.
Η εορτή της Μεσοπεντηκοστής αποτελούσε κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους ένα μεγάλο γεγονός για την Κωνσταντινούπολη, καθώς την ημέρα εκείνη πανηγύριζε ο ναός της του Θεού Σοφίας.
Η Μεσοπεντηκοστή εορταζόταν με μεγαλοπρέπεια, παρουσία του αυτοκράτορα και του πατριάρχη, ενώ στο μεγάλο ναό της Κωνσταντινούπολης συνέρρεαν πλήθη λαού.
Το λαμπρό χαρακτήρα της εορτής διασώζουν τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας, τα οποία είναι εμπλουτισμένα με αναγνώσματα, σπουδαία τροπάρια, κανόνες και έργα μεγάλων υμνογράφων.
