Εκλεκτή ευκαιρία η Μεταμόρφωση του Κυρίου μας για να στοχαστούμε πιο ξεκάθαρα πάνω στον σκοπό της ζωής μας.
Ο Κύριος στο Θαβώρ μπροστά στους τρεις μαθητές έλαμψε σαν τον ήλιο. Δίπλα του ο Μωυσής και ο Ηλίας συνομιλούσαν μαζί Του για την εκπλήρωση της αποστολής Του.
Οι μαθητές εκστατικοί αντίκρισαν τη δόξα του Θεού και γέμισαν ουράνια γλυκύτητα από το φως του.
Σύννεφο τους σκέπασε και φωνή ακούστηκε: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, ο εκλεκτός μου· Αυτόν ν’ ακούτε!» Κι έπεσαν κάτω από τον φόβο τους.
Τους άγγιξε τότε ο Ιησούς, λέγοντας: «Σηκωθείτε και μη φοβάστε». Κατεβαίνοντας τους είπε να μην πουν τίποτε σε κανέναν πριν την Ανάστασή Του.
Αυτή η δόξα περιμένει κάθε μια ταπεινή ψυχή που δέχτηκε το κάλεσμα του Κυρίου· «οι δίκαιοι θα λάμψουν όπως ο ήλιος» και «θα είμαστε όμοιοι με τον Χριστό», λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Γιατί μέσα μας θα ενεργεί το Φως, ο Χριστός και θα είμαστε ενωμένοι μαζί Του.
Αυτό γίνεται από την παρούσα ζωή, όταν ζούμε με αρετή τη ζωή της Εκκλησίας. Ο Χριστός μάς μεταμορφώνει, αλλάζει τις συνήθειες, τα πάθη και τα γονίδιά μας ακόμη, αρκεί να αφεθούμε με εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν.
Τότε το φως γίνεται χαρά απερίγραπτη μέσα μας και γινόμαστε «φως του κόσμου».
Σκοπός μας λοιπόν η μέθεξη τοῦ Θείου Φωτός και τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ενέργειες θεϊκές και καρδιακές που δεν περιγράφονται με ανθρώπινα λόγια.
Διότι κατά τούς Ἁγίους Πατέρες ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό Ἄκτιστο Φῶς, η θέα τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου, που μας αλλοιώνει και καθηλώνει την καρδιά μας απ΄τη γλυκύτητα του Θεού.
Ο Χριστός μεταμορφώνεται γιά νά πεῖ καί σέ μᾶς πώς «ὅ,τι συνέβη σέ μένα πρέπει νά γίνει καί σέ σᾶς».
Εἴμεθα κεκλημένοι ὅλοι νά μεταμορφωθοῦμε!
«Εγώ εἰμι τό Φῶς τοῦ Κόσμου» είπε ο Κύριος.
Καί τώρα πῶς ἐμεῖς, οἱ ἐμπαθεῖς, οἱ ἁμαρτωλοί, θά μετάσχουμε τοῦ Θείου Φωτός; Πῶς θά γίνουμε φῶς; Πῶς θά ὑποχωρήσουν τά πάθη μας πού εἶναι σκότος;
Καί πῶς σιγά σιγά τό σκότος μέσα μας θά λιγοστεύει καί θά αὐξάνει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ;
Καί σέ μᾶς πρέπει νά γίνη Μεταμόρφωσις διά τοῦ φωτός τοῦ Κυρίου μας. Κι ἐδῶ εἶναι ὁ ἀγῶνας μας.
Πῶς μέ τήν μετάνοιά, τήν προσευχή, τήν ταπείνωσί, τήν ὑπακοή μας, και μέ τήν συμμετοχή στό φωτιστικό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου -διότι καί ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι Φῶς- θά μπορέσουμε κι ἐμεῖς λίγο λίγο νά λιγοστεύσουμε μέσα μας τό σκότος για νά αὐξάνη τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ;
Τόν παρακαλοῦμε ταπεινά νά μᾶς βοηθήση νά ποθήσωμε τό ἄκτιστον Φῶς, τό Φῶς τοῦ Προσώπου Του. Νά ποθήσωμε τόν ἔσω ἄνθρωπο, νά τόν κάνουμε φωτεινό.
Κι ἔτσι, ἀγωνιζόμενοι τόν καλόν ἀγῶνα, ἐφαρμόζουμε τό Ἅγιον Θέλημα του Κυρίου που, εἶναι νά γίνουμε θεοί κατά Χάριν.
Πῶς όμως θά γίνει κανείς θεός κατά Χάριν ἄν τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει πλημμυρίσει το σκοτάδι του;
Ψάλλουμε δέ καί στήν Δοξολογία «ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς». Ἔχομεν Χριστόν λάμποντα. Ἔχομεν Θεοτόκον φωτεινοτάτην. Ἔχομεν Ἁγίους φωτεινούς καί ἐμεῖς καλούμεθα νά γίνουμε φῶς.
Ὁ Θεός νά μᾶς βοηθήση καί οἱ εὐχές ὅλων τῶν Ἁγίων.
Διότι, οἱ Ἅγιοι ὄχι μόνο εἶδαν τό φῶς τῆς Μεταμορφώσεως, ἀλλά καί τούς εἶδαν μέσα σ’ αὐτό τό φῶς ὅσοι ἦσαν ἄξιοι νά τούς ἴδουν.
Θυμᾶστε ἀπό τόν βίο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὅτι ὅταν ἦταν ἡ ὥρα νά παραδώση τήν ἁγία του ψυχή, δύο ἱερεῖς πού ἦταν ἐκεῖ εἶδαν τό πρόσωπό του νά λάμπη μές στό φῶς τῆς Μεταμορφώσεως.
Μποροῦσε ὁ Ἅγιος Παλαμᾶς, πού ἦρθε στό Ἅγιο Ὄρος εἴκοσι ἐτῶν καί λαχταροῦσε νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τό σκότος φωνάζοντας συνεχῶς «φώτισόν μου τό σκότος», νά μήν εἰσακουσθῆ καί νά μήν λάμψη μέσα του τό φῶς τοῦ Χριστοῦ;
Μέ ἕναν ἅγιον ζῆλον ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριον νά μᾶς ἀξιώση νά ἀγωνιστοῦμε γι’ αὐτό τό φῶς, τό αἰώνιο φῶς, τό ἄκτιστο φῶς.
Κι ας μην περάσει η σημαντική αυτή γιορτή φέτος χωρίς με την προσευχή και την φλόγα της καρδιάς μας να καταφέρουμε, ώστε και μια μικρή αχτίδα από το φως του Μεταμορφωθέντος Κυρίου μας, να διαλύσει λίγο περισσότερο σκοτάδι μέσα μας ως πυρ καταναλίσκον*…
*Περιληπτική διασκευή και σκέψεις βασισμένες στα κείμενα:
1. Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
(Ὁμιλία τοῦ ἀειμνήστου Ἁγιορείτου Ἡγουμένου π. Γεωργίου Καψάνη)
