Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἔκανε μιὰ τομὴ καὶ ἔβαλε μιὰ βαθειὰ σφραγίδα στὴν ἱστορία. Κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε ποτὲ μὲ τὸ ἀνθρώπινο μυαλὸ νὰ φαντασθεῖ μιὰ τέτοια ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ἐπέμβαση ἀγάπης στὸν κόσμο ποὺ δημιούργησε.
Ἔβαλε λοιπὸν πρῶτα-πρῶτα μιὰ μεγάλη σφραγίδα στὸν χρόνο. Δεύτερον, ἔβαλε μιὰ μεγάλη σφραγίδα στὴν κτίση, τὴν ἄϋλο κτίση, τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς δαίμονες• καὶ γι᾿ αὐτοὺς συνέβη κάποια ἀλλοίωση.
Τρίτον, ἔβαλε μιὰ μεγάλη σφραγίδα στὴν φύση, τὴν ὑλικὴ φύση, τὴν οἰκουμένη. Κάθε φορὰ ποὺ περνᾶμε ἀπὸ κάπου καὶ κάνουμε τὸ σταυρό μας θαρρεῖς καὶ ἁγιάζεται ὁ ἀέρας, θαρρεῖς καὶ ἀλλάζει αὐτὸ ποὺ βλέπουμε, ὁ ὑλικὸς κόσμος.
Δὲν μένει παρὰ μέσα σ᾿ αὐτὴν τὴν παγκοσμιότητα καὶ τὴν οἰκουμενικότητα νὰ προστεθεῖ τὸ κρίσιμο πετραδάκι, ποὺ ἀφορᾶ στὴν δική μας ἀλλοίωση ἀπὸ τὸν σταυρό• ἀλλοίωση πίστεως, σταυρωμένης πίστεως• ἀλλοίωση φρονήματος, σταυρικοῦ φρονήματος• ἀλλοίωση ζωῆς, πραγματικὰ ζωῆς θυσίας καὶ σταυροῦ.
Αὐτὸ μᾶς προσκαλεῖ κάθε τέτοια μέρα ἡ Ἐκκλησία, μαζὶ μὲ ὁλόκληρη τὴν κτίση, μαζὶ μὲ τὴν φύση, μαζὶ μὲ ὅλον τὸν κόσμο, νὰ γίνει καὶ ἡ δική μας ἀλλαγὴ ἀπὸ τὴν εὐκολία τὴν κοσμικὴ καὶ τὴν λογική, στὸν σταυρὸ τὸν ἁγιαστικό.
Ὅλη μας ἡ ζωή, ἡ ἀγωγὴ καὶ ὁ ἐμπαθὴς ἑαυτός μας συνηγοροῦν στὸ νὰ διεκδικοῦμε καὶ νὰ ἐπιβάλλουμε τὴν ἀλήθεια μὲ τρία μέσα, μὲ τὴν λογική, τὸ δίκαιο καὶ τὴν δύναμη.
Ἔρχεται ὅμως ὁ Χριστὸς καὶ μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ πάθος Του βάζει στὴ θέση τῆς λογικῆς τὴ χάρι, στὴ θέση τοῦ δίκαιου τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος καὶ στὴ θέση τῆς ἀνθρώπινης δυνάμεως, τὴν θεϊκὴ δύναμη, τὴν ταπείνωση.
Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι δίκαιος! Εὐτυχῶς ποὺ δὲν εἶναι δίκαιος! Ἂν εἶναι δίκαιος, τότε «τίς ὑποστήσεται ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ;». Ποιός θὰ μποροῦσε νὰ σταθεῖ μπροστά του; Ἐξασκεῖ μιὰ ἁγία ἀδικία ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τὴν «ἀδικία» τοῦ ἐλέους. Αὐτὸ τὸ ἔλεος ἀναβλύζει μέσα ἀπὸ τὴν εὐλογημένη πηγὴ ποὺ καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει• τὴν πηγὴ αὐτὴν ποὺ λέγεται Τίμιος Σταυρός.
Τί μᾶς λέει ὁ Σταυρός; Ἀντὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ βροῦμε τὸ δίκιο μας, ἂς ὑπομένουμε τὴν ἀδικία. Ἀντὶ νὰ παλεύουμε νὰ ἐπιβάλουμε τὴ δύναμή μας, νὰ προχωροῦμε μὲ ταπείνωση.
Ἀντὶ νὰ θέλουμε μὲ τὰ δεσμὰ τῆς λογικῆς νὰ συλλάβουμε τὸν ἀχώρητο Θεὸ στὸ στενό μας μυαλουδάκι, νὰ ἀφήσουμε ἐκτεθειμένη τὴν ψυχή μας στὴ χάρι Του, ὅπως αὐτὴ ἐμφανίζεται μέσα ἀπὸ τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ.
Γι᾿αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας τέτοιες μέρες καθὼς μᾶς ὑπενθυμίζει δύο ἱστορικὰ γεγονότα, τὸ ἕνα τὴν Εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατὰ τὸν 4ο αἰῶνα ἀπὸ τὴν ἁγία Ἑλένη, τὴν μητέρα τοῦ Κωνσταντίνου, καὶ τὸ δεύτερο τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπὸ τὸν Ἠράκλειο ὅταν τὸν πῆρε ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Περσῶν, δίνει καὶ σὲ μᾶς κάθε χρόνο τὴν ἀφορμὴ νὰ ὑψώνεται ὁ Τίμιος Σταυρὸς μπροστὰ στὰ μάτια μας, κυρίως ὅμως νὰ ὑψώνεται μέσα στὴν καρδιὰ καὶ στὸ φρόνημά μας, γιὰ νὰ μπορεῖ ἔτσι σταυρικὰ νὰ μεταμορφώνει τὴ ζωή μας.
Ἡ εὐχή μας λοιπὸν εἶναι ἔτσι νὰ ζοῦμε πάντοτε τὴν μεγάλη αὐτὴν ἑορτή, ὅσα χρόνια μᾶς χαρίσει ὁ Θεός. Τότε θὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ δὲν ἀποτελεῖ ἕνα ἱστορικὸ γεγονὸς ποὺ ἔγινε τὸν καιρὸ τῆς ἁγίας Ἑλένης καὶ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἢ τὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, ἀλλὰ εἶναι μία μεγάλη μυστικὴ ἑορτὴ καὶ πανήγυρις ποὺ ἐπιτελεῖται διαρκῶς μέσα στὴν καρδιά μας. Αὐτὴ τὴν αἴσθηση τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μέσα στὴν καρδιά μας εὐχόμαστε νὰ τὴν χαρίζει πλούσια ὁ σταυρωθεὶς Κύριος σ᾿ ὅλους μας. Ἀμήν!
