Σ᾿ ὅλα τά πάθη προηγεῖται ἡ φιλαυτία καί τελευταῖο ἀκολουθεῖ ἡ ὑπερηφάνεια.
Οἱ τρεῖς γενικοί λογισμοί τῆς ἐπιθυμίας γεννιοῦνται ἀπό τό πάθος τῆς φιλαυτίας.
Οἱ τρεῖς γενικοί λογισμοί τῆς ἐπιθυμίας εἶναι, τῆς γαστριμαργίας, τῆς κενοδοξίας καί τῆς φιλαργυρίας· αὐτούς ἀκολουθοῦν ὅλοι οἱ ἐμπαθεῖς λογισμοί, ἀλλά ὄχι ὅλοι μαζί.
Τό λογισμό τῆς κενοδοξίας τόν ἀκολουθεῖ ὁ λογισμός τῆς ὑπερηφάνειας·
οἱ ἄλλοι λογισμοί ἀκολουθοῦν ἀπό κοινοῦ τούς τρεῖς.
Τό λογισμό τῆς γαστριμαργίας τόν ἀκολουθεῖ ὁ λογισμός τῆς πορνείας.
Ἀκολουθοῦν ἀπό κοινοῦ τούς τρεῖς λογισμούς οἱ λογισμοί τῆς λύπης, τῆς ὀργῆς, τῆς μνησικακίας, τοῦ φθόνου, τῆς κενοδοξίας καί οἱ λοιποί.
Εὐχή
Κύριε τῶν πάντων Χριστέ, ἐλευθέρωσέ μας ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, ἀπό τά ὀλέθρια πάθη καί ἀπό τούς λογισμούς πού προέρχονται ἀπ᾿ αὐτά.
Πλαστήκαμε ἀπό Σένα, γιά νά ἀπολαύσουμε τόν Παράδεισο πού φύτεψες Ἐσύ.
Τήν τωρινή μας ἀτιμία μόνοι τήν προκαλέσαμε, μέ τό νά προτιμήσομε τήν ὀλέθρια ἀπό τήν εὐλογημένη ἀπόλαυση.
Πήραμε τήν ἀμοιβή μας γι᾿ αὐτό, ἀνταλλάζοντας τήν αἰώνια ζωή μέ τό θάνατο.
Τώρα λοιπόν, Κύριε, καθώς στράφηκες μ᾿ εὐμένεια πρός ἐμᾶς, κάνε τό ἴδιο ὥς τό τέλος· καθώς ἔγινες ἄνθρωπος γιά μᾶς, σῶσε μας ὅλους.
Γιατί ἦρθες νά σώσεις ἐμᾶς τούς χαμένους· μή μᾶς χωρίσεις ἀπό τή μερίδα ὅσων σώζονται.
Ἀνάστησε τίς ψυχές καί σῶσε τά σώματά μας· καθάρισέ μας ἀπό κάθε μολυσμό.
Σπάσε τά δεσμά τῶν παθῶν πού μᾶς κατέχουν, Ἐσύ πού συνέτριψες τίς φάλαγγες τῶν ἀκάθαρτων δαιμόνων.
Καί ἀπάλλαξέ μας ἀπό τήν τυραννία, τους, γιά νά λατρεύσομε Ἐσένα μόνο, τό αἰώνιο Φῶς, ἀφοῦ ἀναστηθοῦμε ἐκ νεκρῶν, συγκροτώντας μαζί μέ τούς ἀγγέλους μία εὐλογημένη καί αἰώνια καί ἀκατάλυτη χορεία. Ἀμήν!
Ὅσιος Θαλάσσιος ὁ Λίβυος
“ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ” Τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν
Τόμος β΄ (σελ. 289-290)
Ἐκδόσεις: ”Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας”
