Είμαστε παιδιά του Θεού και μητέρα μας έχουμε την Παναγίτσα..!! Πρέπει λοιπόν σαν παιδάκια κι εμείς να κρατηθούμε από το φουστάνι της και να παρακαλούμε όπως τα μικρά παιδάκια τις μανούλες τους. Είναι πολύ γλυκιά σαν μέλι η επίγευση που αφήνει στα χείλη η υμνολογία και η προσευχή.
Βρήκα έναν διάλογο του Αγίου Παισίου με κάποιον που υπέφερε από κατάθλιψη και τον παραθέτω στην αγάπη σας..!!
– Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη. – Να ψέλνεις το «Πάντων προστατεύεις, ἀγαθὴ» και το «Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά» . Αυτό να το κάνεις σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήσει.
Η Παναγία δεν μας αφήνει· μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε, όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.
Πάντων, προστατεύεις ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει, τῇ κραταιᾷ σου χειρί· ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν, ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεόν, ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν, ἀεὶ μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων πολλῶν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου· ὅθεν σοι προσπίπτομεν ῥῦσαι, πάσης περιστάσεως τοὺς δούλους σου.
Και να θυμάστε : – Κανείς δεν είναι μόνος του (έχουμε δυνατούς βοηθούς τον Κύριο και την Παναγία) – Η ψυχή του ανθρώπου έχει πνοή Θεού μέσα της οπότε φροντίστε την και διώξτε από κοντά σας ό,τι δήποτε σας ταράσσει την ψυχική γαλήνη και την ηρεμία σας (κυρίως απομακρυνθείτε από ανθρώπους που δεν σας βοηθούν να ανέβετε πνευματικά) – Όταν δεν μπορείς να σταθείς γονάτισε… Μπορείτε να το βάζετε καθημερινά να το ακούτε ή όταν είστε πεσμένοι ψυχολογικά και ταυτόχρονα να προσεύχεστε στην Παναγία.
