Ἦχος α΄.Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος
Σήμερον πιστοὶ χορεύσωμεν, ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις, τῷ Κυρίῳ ᾄδοντες, τιμῶντες καὶ τὴν αὐτοῦ, ἡγιασμένην σκηνήν, τὴν ἔμψυχον κιβωτόν, τὴν τὸν ἀχώρητον Λόγον χωρήσασαν· προσφέρεται γὰρ Θεῷ, ὑπερφυῶς τῇ σαρκὶ νηπιάζουσα, καὶ Ἀρχιερεὺς ὁ μέγας, Ζαχαρίας δέχεται, εὐφραινόμενος ταύτην, ὡς Θεοῦ κατοικητήριον.
(Σήμερα ας στήσουμε οι πιστοί χορούς στον Κύριο ψάλλοντας και μ’ άσματα ανυμνώντας, κι ακόμα τη σκηνή την αγιασμένη του τιμώντας, την κιβωτό την έμψυχη, που χώρεσε τον Λόγον τον αχώρητο. Ιδού που εκείνη στον Θεό προσφέρεται νήπιο κι όμως μ’ όρους υπερφυσικούς. Με τί ευφροσύνη ο αρχιερεύς, ο μέγας Ζαχαρίας, την δέχεται σαν το κατοικητήριο του Θεού.)
Σήμερον ναὸς ὁ ἔμψυχος, τῆς ἁγίας δόξης, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἡ μόνη ἐν γυναιξίν, εὐλογημένη Ἁγνή, προσφέρεται τῷ Ναῷ, τῷ νομικῷ κατοικεῖν εἰς τὰ Ἅγια, καὶ χαίρουσι σὺν αὐτῇ, Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα τῷ πνεύματι, καὶ παρθενικαὶ χορεῖαι, τῷ Κυρίω ᾄδουσι ψαλμικῶς μελῳδοῦσαι, καὶ τιμῶσαι τὴν Μητέρα αὐτοῦ.
(Σήμερα ο έμψυχος ναός της άγιας δόξας του Χριστού του Θεού μας, η μόνη ευλογημένη αγνή μες στις γυναίκες, προσφέρεται στου νόμου τον ναό να ζει μέσα στα Άγια. Και μαζί εγκάρδια χαίρονται κι ο Ιωακείμ κι η Άννα κι οι συνοδείες των κοριτσιών υψώνουν τη φωνή τους και ψάλλουνε στον Κύριο μελωδικά τιμώντας την Μητέρα του.)
Σὺ τῶν Προφητῶν τὸ κήρυγμα, Ἀποστόλων δόξα, καὶ Μαρτύρων καύχημα, καὶ πάντων τῶν γηγενῶν ἡ ἀνακαίνισις, Παρθένε Μήτηρ Θεοῦ· διὰ γὰρ σοῦ τῷ Θεῷ κατηλλάγημεν. Διὸ τιμῶμεν τὴν σήν, ἐν τῷ ναῷ τοῦ Κυρίου προέλευσιν, καὶ σὺν τῷ Ἀγγέλῳ πάντες, ψαλμικῶς τὸ Χαῖρέ σοι, τῇ πανσέμνῳ βοῶμεν, τῇ πρεσβείᾳ σου σῳζόμενοι.
(Παρθένε καί Μητέρα του Θεού, κήρυγμα εσύ των Προφητών, δόξα των Αποστόλων και των Μαρτύρων καύχημα και των θνητών η νέα ζωή· η καταλλαγή μας έγινε από σένα με τον Θεό. Την είσοδό σου τιμούμε στο ναό του Κυρίου. Και μαζί με τον άγγελο ψέλνουμε όλοι το «Χαίρε» σε σένα την πάνσεμνη κι σωζόμαστε χάρη στην πρεσβεία σου.)
Δόξα. Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. β΄ .Σεργίου Ἁγιοπολίτου.
Σήμερον τὰ στίφη τῶν Πιστῶν συνελθόντα, πνευματικῶς πανηγυρίσωμεν, καὶ τὴν θεόπαιδα Παρθένον καὶ Θεοτόκον, ἐν Ναῷ Κυρίου προσαγομένην, εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν· τὴν προεκλεχθεῖσαν ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν, εἰς κατοικητήριον τοῦ Παντάνακτος Χριστοῦ, καὶ Θεοῦ τῶν ὅλων. Παρθένοι, λαμπαδηφοροῦσαι προπορεύεσθε, τῆς Ἀειπαρθένου τιμῶσαι, τὴν σεβάσμιον πρόοδον. Μητέρες, λύπην πᾶσαν ἀποθέμεναι, χαρμονικῶς συνακολουθήσατε, ὑμνοῦσαι τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ γενομένην, καὶ τῆς χαρᾶς τοῦ κόσμου τὴν πρόξενον. Ἅπαντες οὖν χαρμονικῶς, τὸ χαῖρε σὺν τῷ Ἀγγέλῳ ἐκβοήσωμεν, τῇ Κεχαριτωμένῃ, τῇ ἀεὶ πρεσβευούσῃ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
(Σήμερα συναγμένα τα πλήθη των πιστών σ’ ένα πνευματικό πανηγύρι ας δοξάσουμε ευλαβικά το τέκνο του Θεού, την Παρθένο και Θεοτόκο, που εισάγεται στον ναό του Κυρίου. Μέσα απ’ όλες τις γενιές εκείνη διάλεξε ως κατοικητήριο ο παντοκράτορας Χριστός και Θεός μας. Λαμπαδηφόρες παρθένες, βαδίζετε μπροστά από την Αειπάρθενο τιμώντας τη σεβάσμια είσοδό της. Μητέρες, αφήστε κάθε λύπη και με χαρά συμπορευθείτε, εξυμνώντας αυτήν που έγινε Μητέρα του Θεού κι έφερε τη χαρά στον κόσμο. Όλοι μαζί λοιπόν ας συμψάλουμε με τον άγγελο χαρούμενοι το «Χαίρε» στην Κεχαριτωμένη, που πάντοτε πρεσβεύει για τη σωτηρία των ψυχών μας.)
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄.
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.
(Σήμερα γιορτάζουμε το προανάκρουσμα της αγαθής θέλησης του Θεού και την προαγγελία της σωτηρίας των ανθρώπων. Μέσα στο ναό του Θεού παρουσιάζεται η Παρθένος με μεγαλοπρέπεια καί σ’ όλους προαναγγέλει τον Χριστό. Ολόθερμα ας ψάλουμε κι εμείς· Χαίρε, συ που είσαι η πραγματοποίηση των σχεδίων του Δημιουργού.)
Κοντάκιον. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνευματι Θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ· Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.
(Σήμερα εισέρχεται στον οίκο του Κυρίου ο πεντακάθαρος ναός του Σωτήρα, πανάκριβη παστάδα και Παρθένος, άγιο θησαύρισμα της δόξας του Θεού. Μαζί της φέρνει και τη θεία χάρη του Πνεύματος. Την ανυμνούν άγγελοι του Θεού· αυτή είναι η ουράνια σκηνή.)
(Απόδοση στη νεοελληνική, Α. Χ. Θεολόγου)
