Σύ παρέχεις τά ἀγαθά, Σωτήρ, ἐγώ Σοί ἀνταποδίδω τά πονηρά· μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί τῷ διεστραμμένῳ· δέν ζητῶ συγχώρησιν μόνον περί λόγων ἀργῶν, ἀλλά ζητῶ παρά τῆς ἀγαθότητός Σου ἄφεσιν καί τῶν ἀνοσίων πράξεών μου.
Ἐλευθέρωσόν με, Κύριε, ἀπό παντός ἔργου πονηροῦ· πρίν μέ προφθάσῃ τό τέλος, ὅπως εὔρω χάριν ἐνώπιόν Σου ἐν ὥρᾳ θανάτου· διότι ἐν τῷ ἅδῃ τίς θέλει ἐξομολογηθῆ εἰς Σέ;
Σῶσον τήν ψυχήν μου, Κύριε ἐκ τοῦ μέλλοντος φόβου, καί λεύκανον τόν κατασπιλωθέντα χιτῶνα μου διά τούς οἰκτιρμούς καί τήν ἀγαθότητά Σου· ὅπως κί ἐγώ ὁ ἀνάξιος καταξιωθῶ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν λαμπροφορῶν· καί ἀφοῦ φθάσω εἰς ἀνέκφραστον χαράν εἴπω, ἄς ᾖναι δόξα εἰς Ἐκεῖνον, ὅστις ἐλύτρωσε ψυχήν τεθλιμμένην ἐκ στόματος λέοντος καί ἔθεσεν αὐτήν εἰς τρυφήν Παραδείσου.
Διότι εἰς Σέ τόν Πανάγιον Θεόν πρέπει δόξα εἰς πάντας τούς αἰῶνας.
Ἀμήν.
Οσίου Εφραίμ του Σύρου