Τὸ κύριο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ θεραπεία τῆς ἄρρωστης ἀνθρώπινης προσωπικότητας, νὰ μεταβάλλει δηλαδὴ τὸν ἀρρωστημένο πνευματικὰ ἰδιοτελὴ ἄνθρωπο σὲ ὑγιὴ ἀνιδιοτελὴ διὰ τῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης τῆς Ἁγίας Τριάδος. Γιὰ νὰ γίνει τοῦτο κατορθωτὸ χρειάζεται ἀπαραίτητα ἡ ἀνθρώπινη συνέργεια.
Οἱ Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ ἀγωνίζονται νὰ ἀποβάλλουν, τόσο τοὺς κακούς, ὅσο καὶ τοὺς καλοὺς λογισμούς, ὥστε νὰ γίνει ἡ κάθαρση τῆς καρδίας ἀπὸ ὅλους τοὺς λογισμούς. Νὰ περιοριστοῦν ὅλα στὴ λογική, στὸ λογιστικὸ μέρος τῆς ψυχῆς, ὥστε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ μεταφέρει τὶς προσευχὲς καὶ τοὺς Ψαλμοὺς ποὺ προσεύχεται ὁ πιστὸς ἀπὸ τὴ λογικὴ στὴν καρδία. Καὶ τότε ὁ ἄνθρωπος, καθοδηγούμενος ἀπὸ τὴν ἔμπνευση καὶ τὴ φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν καρδία του, χρησιμοποιεῖ τὶς γνώσεις ποὺ ἔχει γιὰ νὰ κάνει τὸν ἀγώνα του, τόσο τὸν κοινωνικό, ὅσο καὶ κυρίως τὸν θεραπευτικὸ κατὰ τῶν ἀρρωστημάτων τῆς ψυχῆς, ποὺ εἶναι τὰ ψεκτὰ πάθη.
Αὐτά, τὰ τόσο βασικὰ καὶ σημαντικὰ στοιχεῖα τῆς Ὀρθόδοξης ψυχοθεραπείας, στὶς μέρες μας δυστυχῶς ἔχουν ξεχασθεῖ ἢ περιθωριοποιηθεῖ ἢ ἀλλοιωθεῖ σὲ ρομαντικὴ θρησκευτικότητα καὶ εὐσεβισμό.
Η συνέχεια στο άρθρο Μόρφου Νεόφυτος: ”Να έχουμε φόβο Θεού και όχι αρρωστοφοβία
