Το Παλιό Κωσταράζι αναπόφευκτα, κυρίως λόγω της γεωγραφικής του θέσης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο αντάρτικο κίνημα, καθώς αποτελούσε πέρασμα και καταφύγιο πολλών αντάρτικων ομάδων.
Δυστυχώς όμως, οι συνέπειες και τα αντίποινα αυτής της αντάρτικης δράσης, δεν άργησαν να εμφανιστούν. Στις 20 Μαρτίου του 1943, χύνεται το πρώτο αίμα αθώων κατοίκων του Κωσταραζίου, όταν ιταλικά βομβαρδιστικά επιτίθενται στο χωριό.
Το πρωί εκείνης της ημέρας, ιταλικό αναγνωριστικό αεροπλάνο, εντόπισε αντάρτικο τμήμα να απομακρύνεται από το χωριό. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας κάνουν την εμφάνισή τους τρία αεροπλάνα που αφού διέγραψαν ορισμένους κύκλους, προφανώς για την αναγνώριση του στόχου, πραγματοποίησαν τρεις διελεύσεις και το βομβάρδισαν ισάριθμες φορές.
Κατά την πρώτη διέλευση, το ιταλικό αεροπλάνο έρριψε έξι εκρηκτικές βόμβες, κατάλληλες να προκαλέσουν ανθρώπινα θύματα. Η ρίψη αυτών έγινε στη βόρεια παρυφή και έξω από το χωριό, πάνω από τη τοποθεσία ”Βυρός” και από το βομβαρδισμό σκοτώθηκε η Φούλα Παχή.
Κατά τη δεύτερη διέλευση, το δεύτερο αεροπλάνο έρριψε μεγάλο αριθμό εμπρηστικών βομβών, κατάλληλες να προκαλέσουν κυρίως πυρκαγιές. Η ρίψη μάλιστα έγινε στο κέντρο του χωριού, γύρω από την πλατεία Μεσοχωρίου και ενώ αυτή η ρίψη προκάλεσε ασήμαντες υλικές ζημιές, οι ανθρώπινες απώλειες ήταν σημαντικές.
Από τον βομβαρδισμό σκοτώθηκαν οι Χρυσόστομος Παπανικολάου, Μαλαματή Νατσούλη και τραυματίστηκε θανάσιμα ο 12χρονος Θωμάς Βύρος, ο οποίος υπέκυψε στα τραύματά του την επόμενη μέρα.
Στη τρίτη διέλευση, το τρίτο βομβαρδιστικό έρριψε μεγάλο αριθμό εμπρηστικών βομβών, που ευτυχώς έπεσαν στη νοτιοδυτική πλευρά έξω από το χωριό, στην περιοχή της ”Καρτόλιας” και έτσι δεν είχαμε άλλα θύματα.
Πολλοί κάτοικοι του Κωσταραζίου κατά την επίθεση, ενστικτωδώς προσπάθησαν με ανορθόδοξους τρόπους, όπως στην μαρτυρία που ακολουθεί, να σωθούν αναζητώντας προστασία κάτω από λάκκους και βράχους
