Και το μνημόσυνο Αποστόλου Αρχιερέως γενομένου εις γενεάν και γενεάν
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης της Ι.Μ.Ρ. Αθανάσιος Μισσός
Με την παρέλευση 7 ετών (22/9/2010) από την κοίμηση του μακαρία τη λήξει σεπτού ποιμενάρχου της Ρόδου κ.κ. Αποστόλου Διμέλη, νιώθω επιτακτικό το χρέος να καταθέσω εν είδει μνημοσύνου εύφημον μνείαν στον αλήστου μνήμης πνευματικού μου πατέρα και χειροτονήσαντά με.
Ο μακαριστός ορμώμενος από την Κωμόπολη Αρχαγγέλου της Ρόδου, με μόνο όπλο στην φαρέτρα του, την θυσιαστική αγάπη για την διακονία του περιούσιου λαού του Θεού, κατόρθωσε να σειμειώσει πορείαν ζωής κατά Χριστόν τελείαν.
Με την αποφοίτηση του από την Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αφότου σημείωσε λαμπρές και ουσιαστικές σπουδές στην θύραθεν παιδείαν, κατεστάθη Ηγούμενος της παλαιφάτου Σταυροπηγιακής Ιεράς Μονής Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας Χαλκιδικής, όπου άρχισαν να διαφαίνονται τα πνευματικά και διοικητικά του προσόντα. Δια τούτο ο Μεγαλοπρεπής Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας ανύψωσεν αυτόν εις βαθμόν Επισκόπου.
Το πλήρωμα του χρόνου όμως ήλθε δια την εν γένει πορεία του τον Μάϊο του 1998, ότε και εξελέγει Μητροπολίτης Ρόδου. Πλέον η Ρόδος είχε λόγο να καυχάται για τον πηδαλιούχο της Εκκλησίας της, αφού σάρξ εκ της σαρκός της ήλθε να διαποιμάνει το Χριστεπώνυμο πλήρωμα, τόσο το δικό της όσο και των πέριξ νήσων Σύμη, Τήλο, Χάλκη, Νίσυρο και Μεγίστη.
Ανεξίτηλη θα μείνει στους αιώνες και θα αντηχεί στεντορεία τη φωνή η όλη δράση του πολιού Ποιμενάρχου μας. Σπάνιες αρετές κοσμούσαν το πρόσωπο του και όλοι όσοι προσέτρεχαν σ’ αυτόν επιζητούντες πνευματική αρωγή και βοήθεια, επέστρεφον αναπεπαυμένοι και ουχί τεθλιμμένοι. Εις όλες τις συνειδήσεις ήταν ο Δεσπότης που με την σεμνότητα και με την απλότητα του κατάφερε να επισυνάξει το απολωλός. Ακόμα και όταν παρητήθει του θρόνου του ουδέποτε εξέφρασε λόγον πιρκόν στους νεήλυδες της Μητροπόλεως αλλά παράμενε πράος και νήφων εν πάσι. Όσοι επιχείρησαν να παραλληλίσουν την προσωπικότητα του με άλλον ή να αναζητήσουν «Νέον Απόστολον» δυστυχώς απογοητέυθηκαν και έμειναν ως άλλοι Διογένηδες να αναζητούν Άνθρωπον!
Γνωρίζω αγαπητέ και καθ’ όλα σεβάσμιε πνευματικέ μου πατέρα ότι, ου λόγος εξαρκεί σοι, αλλά τι άλλο θα μπορούσα να μνημονεύσω ευλαβικά στην μνήμη σου ; Ουδέ και Βίβλος χωρέσει τα γραφόμενα μου, αφού ήσουν ό,τι αν είποι τις ενάρετος και δίκαιος.
Εύχομαι και προσεύχομαι στον Τριαδικό Θεό μας, να αναδείξει ηγέτες ως εσένα, ανεπίληπτους, ενωτικούς, πνευματοφόρους, κοσμίους και δικαίους.
Η Ρόδος και τα νησιά της Μητροπόλεως, ακόμα σε αναζητούν.
Γόνι κλίνας ευλαβικώς, o πνευματικός σου υιός
Αθανάσιος Μισσός, Αρχιμανδρίτης
Αποστόλου Αρχιερέως, Αιωνία η Μνήμη.
